19/4/17

Reunion

Διάβασα το Reunion του Γιώργου Αράπογλου (εκδόσεις Ownbook) στο διάστημα των αργιών του Πάσχα. Με μαγνήτισε από τις πρώτες σελίδες. Κάτι η εναλλαγή της αφήγησης από τρίτο σε πρώτο πρόσωπο, κάτι η εν γένει δομή των πρώτων κεφαλαίων, με τράβηξαν. Εν τω μεταξύ (δεν είναι κακό αυτό που θα αναφέρω) υπήρχε κάτι στην αφήγηση και τις περιγραφές, που μου θύμισε τον αμερικανό συγγραφέα Τζέιμς Πάτερσον (δημιούργημά του ο Άλεξ Κρος) και νόμιζα ότι έχω μπροστά μου μια ωραία ιστορία του στυλ «ποιος το έκανε» (Who done it). 
Όσο προχωρούσα όμως την ανάγνωση, διαπίστωνα ότι η αφήγηση άφηνε απ’ έξω τις λεπτομερείς περιγραφές του περιβάλλοντος χώρου και του κοινωνικο-πολιτικού φόντου της εποχής (διαδραματίζεται τους δυο τελευταίους μήνες του 2015, εκλογές, δημοψήφισμα, διάψευση προσδοκιών, capital control) και επικεντρωνόταν περισσότερο στην περιγραφή των χαρακτήρων. Ανθρώπινων χαρακτήρων, γήινων, με αδυναμίες και ελαττώματα, αλλά και προτερήματα. Με κρυμμένη κακία, αλλά και κρυφές αρετές. Είναι περισσότερο μια περιπλάνηση σε «βαθιά κρυμμένες επιθυμίες και καταπιεσμένους πόθους», παρά σε μια κοινωνία που παρακμάζει.

Μπορεί να υπάρχει μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων, με τους οποίους συναντιέται ο κεντρικός ήρωας αστυνόμος Γιώργος Φάκας (ο οποίος έχει κάτι από τον αλκοολικό αστυνόμο Χάρι Χόλε, του Jo Nesbo),, προκειμένου να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας ενός φίλου του και διάσημου ροκ σταρ της εποχής Νίκου Χρήστου, αλλά οι διάλογοι υπερέχουν στις συναντήσεις αυτές και οι περιγραφές «καταδύονται» περισσότερο στην ψυχή των χαρακτήρων.
Αφηγητής της ιστορίας είναι ο ίδιος ο αστυνόμος Γιώργος Φάκας και αυτό, μαζί με τη δημοσιογραφική γλώσσα του συγγραφέα, κάνουν πιο γλαφυρή την ανάγνωση, ενώ υπάρχουν και κάποια κεφάλαια ή και εμβόλιμες αφηγήσεις σε τρίτο πρόσωπο, κυρίως όταν παραπέμπουν στο παρελθόν. Οι περιγραφές είναι αρκούντως ρεαλιστικές, ωμές και ξεκάθαρες. Όχι μόνο στις μεταξύ των ηρώων σχέσεις, αλλά και για τις μεταξύ τους ερωτικές περιπτύξεις. Διότι δεν λείπουν και οι μοιραίες γυναίκες από την υπόθεση, η οποία βασίζεται και λίγο στις συμπτώσεις, μέσα από τις οποίες ξετυλίγεται ένα δράμα (έως μελόδραμα προς το τέλος), στο οποίο «η λύση του μυστηρίου βρίσκει όλους τους ήρωες να ανακαλύπτουν σκοτεινές πτυχές της προσωπικότητάς τους», όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο
Το τεράστιο πλεονέκτημα για το Reunion, που είναι και το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα, είναι ότι ο Γιώργος Αράπογλου είναι και δημοσιογράφος, έχει γνώση της πιάτσας (τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την διοργάνωση αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες) και γράφει απλά και δημοσιογραφικά. 
Θεωρώ, ότι ο αστυνόμος Γιώργος Φάκας του, έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε μόνιμο ήρωα και των επόμενων μυθιστορημάτων του Γιώργου Αράπογλου, εφ όσον θελήσει να υπηρετήσει το αστυνομικό είδος, του οποίου τα στοιχεία φαίνεται να έχει μελετήσει καλά. Άλλωστε, όπως γράφει και ο ίδιος στο ευχαριστήριο σημείωμά του, η ιστορία του Reunion «κουβαλά μέσα της (…) και τις ατελείωτες ώρες ανάγνωσης αγαπημένων συγγραφέων».