Ματ Χελμ

Βλέποντας τις προάλλες τη δεύτερη κωμική περιπέτεια «Kingsman: Ο χρυσός κύκλος» του Μάθιου Βον, που ήταν σκηνοθέτης στην πρώτη με τίτλο «Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία» (Kingsman: The Secret Service), με τις οποίες σατιρίζει τις περιπέτειες τύπου Τζέιμς Μποντ, νεώτερες και παλαιότερες, θυμήθηκα ότι δεν είναι ο πρώτος που εμπνέεται από τις ιστορίες του 007. Έχει προηγηθεί άλλος και μάλιστα σύγχρονος του πράκτορα που από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έθεσε τις βάσεις αυτού του είδους των περιπετειών, εξίσου glamorous, με χιούμορ και ίσως με λιγότερη βία, λόγω των διαφορετικών ηθών της εποχής. Για την ιστορία, λοιπόν, σας παρουσιάζω τον πράκτορα της ICE (Intelligence and Counter Espionage) Ματ Χελμ.
Την αφορμή γι’ αυτό το αφιέρωμα, μου την έδωσε το στίγμα του σκηνοθέτη Μάθιου Βον, ο οποίος στην πρώτη ταινία Kingsman βάζει έναν εκπαιδευτή πρακτόρων να εξηγεί στον πρωταγωνιστή τι είδους Υπηρεσία είναι η Kingsman, λέγοντας το εξής αμίμητο: «Έχεις δει την ταινία Πολυθρόνα Για Δυο; Την ταινία Νικίτα; Την ταινία Pretty Woman; Ε, κάτι τέτοιο είμαστε».  
Η ιστορία
Ο πράκτορας Ματ Χελμ, είναι δημιούργημα του συγγραφέα Ντόναλντ Χάμιλτον. Είναι υπάλληλος της κυβέρνησης των ΗΠΑ, του οποίου βασική «δουλειά» είναι να σκοτώνει, να εξαφανίζει πράκτορες του εχθρού. Δεν είναι ο κατάσκοπος ή ο πράκτορας που γνωρίζουμε από τα θρίλερ του είδους. 
Συνολικά, ο Χάμιλτον από το 1960 μέχρι το 1993 έγραψε 27 μυθιστορήματα, στα οποία ο Ματ Χελμ εμφανίζεται ως σκληρός, αδίστακτος, ρεαλιστής και κυνικός άντρας που ανέπτυξε  σημαντική δράση κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Μετά τον πόλεμο εξαφανίστηκε για λίγο καιρό και όταν επανεμφανίστηκε ακολούθησε τη μόδα των πρακτόρων που δεν έχουν ορισμένη ηλικία και διατηρούν εκείνη που είχαν όταν πρωτοεμφανίστηκαν. Ένα χαρακτηριστικό των μυθιστορημάτων του Χάμιλτον με ήρωα τον Ματ Χελμ, είναι ότι πολλές φορές υπήρχε συνέχεια της ιστορίας από το ένα βιβλίο στο επόμενο.
Στον κινηματογράφο ο χαρακτήρας του Ματ Χελμ, άλλαξε δραματικά προς το… διασκεδαστικότερο. Όλες οι ταινίες είχαν κωμικό χαρακτήρα, ο οποίος τονίστηκε περισσότερο από τη δεύτερη (Murderers' Row), ενώ ήταν εμφανής η επιρροή των ταινιών του πράκτορα 007. Ο Ντιν Μάρτιν διασκέδαζε με το ρόλο του, ενώ την πρώτη φορά που συστήθηκε ως Ματ Χελμ, πήρε το ύφος του Σον Κόνερι και είπε: «Το όνομά μου είναι Τσαμπ. Ματ Τσαμπ» (και το Τσαμπ προφανώς από το Τσάμπιον).
Το 1965 η Columbia Pictures απόκτησε τα πνευματικά δικαιώματα οκτώ βιβλίων του Χάμιλτον, αλλά τελικά μόνον τα τέσσερα από αυτά έγιναν ταινίες (τα «The Silencers», «Murderers' Row», «The Ambushers» και «The Wrecking Crew»), ενώ το πέμπτο από αυτά (The Ravagers), παρόλο που είχε προαναγγελθεί στο φινάλε της τέταρτης ταινίας, δεν γυρίστηκε ποτέ διότι ο Ντιν Μάρτιν αρνήθηκε να συνεχίσει το ρόλο, παρά τη συμβατική του υποχρέωση.
Οι τέσσερις ταινίες που γυρίστηκαν μεταξύ των ετών 1965 – 1968 παίχτηκαν και στην Ελλάδα, όπου ο Ντιν Μάρτιν ήταν γνωστός μέχρι τότε από διάφορες κωμωδίες μαζί με τον Τζέρι Λιούις και άλλες, στις οποίες εμφανιζόταν ως γόης και τραγουδιστής ταυτόχρονα, ο οποίος περιτριγυρίζονταν από όμορφες γυναίκες. Μια περσόνα που δεν την εγκατέλειψε στο ρόλο του πράκτορα Ματ Χελμ.  
Στα «υπέρ» των παρωδιών αυτών συγκαταλέγονται: η παρουσία αστέρων της εποχής, η επιμέλεια μουσικής από διάσημους συνθέτες, ενώ σε μια από αυτές, ο Μπρους Λι είχε αναλάβει τις χορογραφίες των μονομαχιών σώμα με σώμα, μια σπάνια περίπτωση. Χώρια που ο Τσακ Νόρις έκανε το ντεπούτο του σε μια από τις ταινίες του Ματ Χελμ, ως «κακός».
Οι ταινίες
Η πρώτη ταινία που κυκλοφόρησε με κεντρικό ήρωα τον Ματ Χελμ είχε τίτλο «Ειδικός πράκτωρ ΚΖ-2: Επιχείρηση Στριπτίζ» (The Silencers - 1966). Σε παραγωγή Άιρβιν Άλεν, η ταινία βασίζεται σε δύο βιβλία του Χάμιλτον (The Silencers και The death of a citizen) και είναι πολύχρωμη, φαντεζίστικη, με πλήθος γυναικών να περιτριγυρίζει τον Ντιν Μάρτιν και αρκετά χορευτικά (του Ρόμπερτ Σίντνεϊ), πάνω στη μουσική του Έλμερ Μπερνστάιν. Ο ελληνικός τίτλος αντικατοπτρίζει περίφημα το πνεύμα της ταινίας, στην οποία, οι περισσότερες αντίπαλοι του Ματ Χελμ, δεν οπλοφορούν διότι διαθέτουν… άλλα όπλα για να τον νικήσουν. Θεωρήθηκε η καλύτερη από όλες τις ταινίες της σειράς.
Την είχε σκηνοθετήσει ο Φιλ Κάρλσον πάνω σε σενάριο του Όσκαρ Σολ και μαζί με τον Ντιν Μάρτιν σε υποστηρικτικό ρόλο εμφανίζεται η Στέλα Στίβενς, ενώ παίζουν οι: Ντάλια Λάβι, Βίκτορ Μπουόνο, Άρθουρ Ο’ Κόνελ, Ρόμπερτ Βέμπερ, Τζέιμς Μακ Γκρέγκορι, Νάνσι Κόβακ και Ρόμπερτ Καρμέλ, ενώ η Σιντ Τσάρις εμφανίζεται ως guest star τόσο στους τίτλους έναρξης, όσο και σε μια σκηνή του έργου. 
Υπόθεση: Ο Ματ Χελμ βρίσκεται σε διαθεσιμότητα, αλλά τον ξεσηκώνει μια ελκυστική συνάδελφος από την ICE (Intelligence and Counter Espionage). Μια διεθνούς εμβέλειας παράνομη οργάνωση με την επωνυμία Big-O (Brotherhood of International Government and Order) έχει σκοπό να επικρατήσει ξεκινόντας τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ), ρίχνοντας μια ατομική βόμβα πάνω από το Αλαμόγκορντο στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ. Ο Ματ Χελμ κρίνεται ως ο μόνος κατάλληλος για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
* * *
Η δεύτερη ταινία είναι και αυτή παραγωγής Άιρβιν Άλεν είχε τίτλο «Ανθρωποκυνηγητό στο Λ.Α.» (Murderers' Row - 1966) και ήταν εξίσου θεαματική και πολύχρωμη με την προηγούμενη και τουριστικώς ενδιαφέρουσα, αν λάβουμε υπόψη ότι πολλές σκηνές έχουν γυριστεί στη Γαλλία (Νίκαια, Κάννες και άλλα παραθαλάσσια θέρετρα). Βλέπεται πλέον, σαν παρωδία των ταινιών Τζέιμς Μποντ, από τις οποίες έχει πάρει όλα τα γνωστά γκανγκ εντυπωσιασμού, μέχρι και το αμφίβιο αυτοκίνητο του Ρότζερ Μουρ, ενώ ακόμα και οι καταδιώξεις αυτοκινήτων έχουν κάτι από Μποντ.  
Στην πολυθρόνα του σκηνοθέτη αυτή τη φορά κάθεται ο Χένρι Λιβάιν και δουλεύει πάνω σε σενάριο του Χέρμπερτ Μπέικερ.
Δίπλα στον Ντιν Μάρτιν, παίζει η Αν Μάργκρετ, ενώ το ρόλο του «κακού» τον έχει αναλάβει ο Καρλ Μάλντεν. Εμφανίζονται ακόμα οι: Καμίλα Σπαρβ, Τζέιμς Γκρέγκορι και Μπέβερλι Άνταμς ενώ συμμετέχουν τα Slaygirls πάνω στη μουσική του Λάλο Σίφριν καθώς και το μουσικό συγκρότημα Ντίνο, Ντέσι & Μπίλι.
Υπόθεση: Ο Ματ Χελμ βρίσκει τραγικό θάνατο στην μπανιέρα του σπιτιού του και όλες οι γυναίκες των θρηνούν, όμως αυτός έχει αναλάβει μυστική αποστολή: να βρει τον δόκτορα Σολάρις (Ρίτσαρντ Ίσθαμ) εφευρέτη της καταστρεπτικής ακτίνας Ίλιουμ Λέιζερ. Ο Σολάρις όμως έχει απαχθεί από την οργάνωση Big-O, της οποίας αρχηγός είναι ο Τζούλιαν Γουόλ (Καρλ Μάλντεν), που θέλει με πλύση εγκεφάλου του Σολάρις να τον πείσει να χρησιμοποιήσει την ακτίνα και να ισοπεδώσει την πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Εννοείται ότι ο Ματ Χελμ πρέπει να βρει τον Σολάρις έγκαιρα πριν τον χρησιμοποιήσει ο «κακός» Γουόλ.
* * *
Η τρίτη στη σειρά ταινία, διαφημίζεται πλέον ως «κατασκοπευτική κωμωδία», είναι πάλι παραγωγής Άιρβιν Άλεν έχει τίτλο «Η ενέδρα» (The Ambushers - 1967) και συμπεριελήφθη στο βιβλίο των «50 χειρότερων ταινιών όλων των εποχών» των Χάρι και Μάικλ Μέντβεντ. 
Σκηνοθέτης ήταν πάλι ο Χένρι Λιβάιν, που εργάστηκε σε σενάριο Χέρμπερτ Μπέικερ, ενώ η μουσική της ανήκει στο διάσημο Ούγκο Μοντενέγκρο.
Πλάι στον Ντιν Μάρτιν, παίζουν οι: Σέντα Μπέργκερ, Τζάνις Ρουλ, Τζέιμς Γκρέγκορι, Άλμπερτ Σάλμι, Μπεβερλι Άνταμς.
Υπόθεση: Ο Ματ Χελμ στέλνεται στο εκπαιδευτικό κέντρο της ICE, προκειμένου να ξεσκεπάσει κάποιον προδότη που υπάρχει στις τάξεις της. Εκεί συναντά την Σίλα Σόμερς μια πράκτορα που ήταν πιλότος… ιπτάμενου δίσκου που έχουν κατασκευάσει οι ΗΠΑ, ο οποίος κινείται μόνον από γυναικεία χέρια, ενώ εάν αποπειραθεί να τον οδηγήσει άνδρας παραλύει το μυϊκό του σύστημα, λόγω μιας ιδιαίτερης ηλεκτρομαγνητικής δύναμης. Η Σίλα Σόμερς έχει πάθει αμνησία μετά από μια περιπέτειά της στη ζούγκλα κατά την οποία της απόσπασαν τον ιπτάμενο δίσκο και έτσι με τη βοήθεια του Χελμ, με τον οποίο παρουσιάζονται ως ανδρόγυνο, επισκέπτονται μια νοτιοαμερικανική δημοκρατία, στην οποία κυβερνά ο Ορτέγκα που μάλλον έχει κλέψει τον δίσκο. Ο Χελμ, που παρουσιάζεται ως φωτογράφος γυναικείων μανεκέν, αναλαμβάνει δράση εναντίον του Ορτέγκα και των ανθρώπων του, που όλοι είναι μέλη της οργάνωσης Big-O. Θα βρεθεί όμως αντιμέτωπος με δύο σκληρούς τύπους του Ορτέγκα: τον εκτελεστή Νασίμ και τον πλέον άγριο αντίπαλό του τον Ρόκο.
* * *
Η τελευταία ταινία με τον Ματ Χελμ παρουσιάζει ιδιαίτερα ιστορικό ενδιαφέρον, παρά τις όποιες απιθανότητες που περιέχει και τις άπειρες ατέλειες κατά το γύρισμα, που είναι εμφανείς ακόμα και στον πιο άπειρο θεατή. Τίτλος της «Τα μυστικά όπλα των κατασκόπων» (The Wrecking Crew - 1968) και ήταν η τελευταία ταινία της Σάρον Τέιτ, η οποία κλέβει την παράσταση και λίγο καιρό αργότερα δολοφονείται με φριχτό τρόπο από τη συμμορία Τσαρλς Μάνσον, ενώ μεταξύ των «κακών» εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Τσακ Νόρις και τέλος, τις μάχες σώμα με σώμα τις χορογραφεί ο Μπρους Λι. 
Στη σκηνοθεσία συναντούμε τον Φιλ Κάρλσον, που είχε σκηνοθετήσει και την πρώτη ταινία της σειράς, ο οποίος κινείται πάνω σε σενάριο του Γουίλιαμ Μακ Γκίβερν.
Μαζί με τον Ντιν Μάρτιν παίζουν οι: Έλκε Ζόμερ, Σάρον Τέιτ, Νάνσι Κουάν και Τίνα Λουίζ, Νάιτζελ Γκριν
Υπόθεση: Ο κόμης Μάσιμο Κοντίνι (Νάιτζελ Γκριν) κλέβει ένα τραίνο που μεταφέρει τόσο χρυσάφι, που μπορεί να προκαλέσει παγκόσμια οικονομική κρίση (κάτι σαν το Χρυσοδάκτυλο) και η Υπηρεσία (ICE) στέλνει τον Ματ Χελμ, να τον σταματήσει. Η Βρετανική Μυστική Υπηρεσία ΜΙ5 προκειμένου να βοηθήσει τον Ματ Χελμ, στέλνει κοντά του την ειδική πράκτορα Φρέγια (Σάρον Τέιτ), η οποία αντί να του λύσει του προκαλεί περισσότερα προβλήματα.
Πηγές: Imdb και Wikipedia