Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αφιέρωμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αφιέρωμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

28/10/23

Κινηματογραφικό αφιέρωμα στην Επέτειο του ΟΧΙ

Ένα μικρό κινηματογραφικό αφιέρωμα στην Ημέρα του ΟΧΙ, με ελληνικές ταινίες (πολεμικές, δράματα και αισθηματικά μελοδράματα)

21/10/23

7/10/23

Αφιέρωμα: Ταινίες με θέμα (και) τις εκλογές

Με αφορμή τις αυριανή εκλογική ημέρα, σας παραπέμπω σε ένα αφιέρωμα που είχε ετοιμάσει για τις προηγούμενες εκλογές, με ταινίες που έχουν εκλογικό ή προεκλογικό χαρακτήρα. 

12/8/23

Ο μεγάλος τρόμος

 Το 1974 είναι μια χρονιά που έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου και σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ τους λόγους μαζί σας. 

2/7/23

Άλαν Άρκιν: Μικρό αφιέρωμα εις μνήμην

Η τελευταία φορά που είδα τον Άλαν Άρκιν, ήταν στη μικρή οθόνη και στη σειρά «Η μέθοδος Κομίνσκι» (2018-2021)  του Netflix, στην οποία υποδυόταν τον Νόρμαν Νιουλάντερ (για τον οποίο ρόλο είχε βραβευθεί), τον καλύτερο φίλο και ατζέντη του Σάντι Κομίνσκι, έναν παλαίμαχο ηθοποιό (τον έπαιζε ο Μάικλ Ντάγκλας) ο οποίος είναι χωρισμένος καθηγητής υποκριτικής σε δικό του στούντιο. Μια έξυπνη, διασκεδαστική και ανατρεπτική σειρά, που γίνεται ακόμα πιο ελκυστική από την παρουσία των δυο παλαίμαχων και ταλαντούχων ηθοποιών.
Τον Άλαν Άρκιν, που πέθανε τις προάλλες σε ηλικία 89 ετών (είχε γεννηθεί 26 Μαρτίου 1934) τον θυμάμαι περισσότερο στην ταινία «Κατς 22» (Catch-22, 1970), στην  «Οικόπεδα με Θέα» (Glengarry Glen Ross, 1992), στην «Γκάττακα» (Gattaca, 1997), καθώς και στην «Little Miss Sunshine», για την οποία κέρδισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου το 2006. Ήταν γνωστός επίσης, και από τη συμμετοχή του σε ταινίες όπως οι: «Έρχονται οι Ρώσοι» (The Russians Are Coming, the Russians Are Coming, 1966) που ήταν και η πρώτη του, για την οποία υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ, «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» (Wait Until Dark, 1967), «Ο Πόνος της Σιωπής» (The Heart is a Lonely Hunter, 1968) για την οποία είχε κερδίσει υποψηφιότητα για Όσκαρ, «Οι Συμπέθεροι» (The In-Laws, 1979), «Ο Ψαλιδοχέρης» (Edward Scissorhands, 1990) και «Μάρλεϊ, ένας Μεγάλος Μπελάς» (Marley & Me, 2008). 
Ο Άρκιν είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην υποκριτική στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εμφανιζόμενος σε παραστάσεις off Broadway και αργότερα κάνοντας το ντεμπούτο του on Broadway το 1961. Απέκτησε αναγνώριση για την ερμηνεία του στο θέατρο, που οδήγησε σε ευκαιρίες στον κινηματογράφο. Μπορούσε να υποδύεται κωμικούς και δραματικούς ρόλους με την ίδια ευκολία και το βλέμμα του ήταν πάντα εκφραστικό και διεισδυτικό με μια τάση προς την ειρωνεία.
Πέρα από την κινηματογραφική του δουλειά, είχε συμμετάσχει επίσης σε τηλεοπτικές σειρές. Εκτός από τη Μέθοδο Κομίνσκι που προαναφέρθηκε, πρωταγωνίστησε στη σειρά «Harry» (1987) και είχε εμφανίσεις σε εκπομπές όπως «Northern Exposure» και «The West Wing». 

3/5/23

3 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας

Κάθε χρόνο από το 1993 γιορτάζεται στις 3 Μαΐου η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας, η οποία καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μίας έκκλησης για ελευθεροτυπία που υπέγραψαν Αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά Μ.Μ.Ε. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου, σε όλους εμάς τους φίλους του κινηματογράφου, η πρώτη ταινία που μας έρχεται στο νου είναι η κλασσική πλέον και καταχωρημένη και στις πολιτικές ταινίες «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» (1974), η οποία πραγματεύεται το γνωστό σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. (Περισσότερα για ταινίες σχετικές με τον Τύπο ΕΔΩ)

25/3/23

12 ταινίες για το 1821

Κατά ένα περίεργο τρόπο δεν υπάρχουν πολλές κινηματογραφικές ταινίες για το 1821 παρόλο που η ιστορική περίοδος πριν και μετά την εξέγερση της 25ης Μαρτίου του 1821 μπορεί να δώσει πάρα πολλά θέματα στους ανθρώπους του ελληνικού σινεμά.

31/1/23

Νόρμαν Μέιλερ: επετειακό

Σήμερα συμπληρώνονται 100 χρόνια (31/1/1923) από τη γέννηση του Νόρμαν Μέιλερ (Norman Mailer) στο Λονγκ Μπραντς του Νιου Τζέρσεϊ από γονείς εβραϊκής καταγωγής.

14/12/22

Συνέντευξη στον Γιάννη Ζουμπουλάκη


Η συνέντευξη που ακολουθεί με τον Γιάννη Ζουμπουλάκη (δημοσιογράφο, κριτικό και ερευνητή του κινηματογράφου που τον ευχαριστώ πάρα πολύ) δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ της 13ης/12/2022.

9/12/22

Βόρειοι και Νότιοι (και Κίρστι Άλεϊ)

Βρισκόμαστε στο 1842. Ένας νεαρός άνδρας από τη Νότια Καρολίνα, ο Όρι Μέιν, αφήνει το πλούσιο σπίτι του για την Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ. Στο δρόμο του προς τα βόρεια, θα συναντήσει τον Τζορτζ Χάζαρντ, ο οποίος -επίσης- βρίσκεται καθ' οδόν προς τη Στρατιωτική Ακαδημία Γουέστ Πόιντ. Στην Ακαδημία, γίνονται στενοί φίλοι.

7/10/22

Κυνηγώντας πλανήτες για 60 χρόνια: Σταμάτης Κριμιζής

Είχα την τύχη να δω το ντοκιμαντέρ «Κυνηγώντας πλανήτες για 60 χρόνια» του σκηνοθέτη Γιάννη Βαμβακά, ο οποίος το Δεκέμβριο του 2021 τιμήθηκε με βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών για τη σημαντική συμβολή του στην Τέχνη του Κινηματογράφου στην Ελλάδα. 

5/10/22

Εξήντα χρόνια από την εμφάνιση του Τζέιμς Μποντ

Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πρώτη   εμφάνιση του Τζέιμς Μποντ στον κινηματογράφο. Ήταν 5 Οκτωβρίου 1962 (συμπτωματικά, η ημέρα που οι Beatles παρουσίασαν το πρώτο τους single «Love Me Do») όταν η ταινία «Δρ. Νο» έκανε λαμπρή πρεμιέρα στο London Pavilion στο Piccadilly Circus και

24/9/22

Λουίζ Φλέτσερ: Μικρό αφιέρωμα στη μνήμη της

Τις προάλλες την μελετήσαμε με αφορμή την ερμηνεία της στο φιλμ του Μίλος Φόρμαν «Στη φωλιά του κούκου» (που επανεκδόθηκε ψηφιακά και προβλήθηκε στη χώρα μας στις 25/8/2022) και από χθες 23/9/2022 δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας.

19/9/22

Μάρθα Καραγιάννη, in memoriam

Πριν ακόμα συνέλθει ο χώρος του κινηματογράφου και του θεάτρου από το θάνατο του Κώστα Καζάκου (13/9) και της Ειρήνης Παππά (14/9), ανακοινώθηκε την Κυριακή (18/9) και ο θάνατος της Μάρθας Καραγιάννη, που ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

17/9/22

Ειρήνη Παππά - Κώστας Καζάκος: Δυο μεγάλες απώλειες

Δυο μεγάλες απώλειες από το χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου βίωσε η χώρα μας την εβδομάδα που πέρασε. Με διαφορά ωρών έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλοι καλλιτέχνες: ο Κώστας Καζάκος την Τρίτη 13/9 και η Ειρήνη Παππά την Τετάρτη 14/9. 

13/9/22

Ζαν Λυκ Γκοντάρ: In memoriam

Πέθανε στα 91 του χρόνια ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, μια μεγάλη μορφή του παγκόσμιου κινηματογράφου. Την είδηση έκανε γνωστή η εφημερίδα Liberation. Ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (Jean-Luc Godard, 3 Δεκεμβρίου 1930 – 13 Σεπτεμβρίου 2022) υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της Nouvelle Vague, αλλά η καριέρα του επεκτείνεται πέρα από αυτήν την περίοδο, αφού σε όλη του την καριέρα είχε σκηνοθετήσει πάνω από 100 ταινίες, συνολικά.
Στη μεγάλη οθόνη μας συστήθηκε το 1960 με το φιλμ  «Με Κομμένη Την Ανάσα» και έκτοτε άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην έβδομη τέχνη. Υπήρξε μαζί με τον Φρανσουά Τρυφό, τον Ερίκ Ρομέρ και τον Κλοντ Σαμπρόλ πρωτεργάτης της Νουβέλ Βαγκ, δηλαδή, του Γαλλικού Νέου Κύματος που έφερε έναν αέρα ανανέωσης και αμφισβήτησης στην τέχνη του κινηματογράφου. 
Γύριζε ταινίες μέχρι το τέλος της ζωής του, ενώ, μερικές από τις πιο εμβληματικές δουλειές του είναι «Ζούσε τη Ζωή της» (1962), «Η Περιφρόνηση» (1963), «Alphaville» (1964), «Ο δαίμων της ενδέκατης ώρας» γνωστό και ως «Ο τρελός Πιερό» (1965), «2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι' αυτήν» (1966) και «Η Κινέζα» (1967).
Ο Γκοντάρ επέκρινε το κυρίαρχο ρεύμα του γαλλικού παραδοσιακού και ποιοτικού κινηματογράφου, το οποίο «έδινε περισσότερο βάση στη τέχνη παρά στη καινοτομία, έδινε προνόμια σε καταξιωμένους σκηνοθέτες παρά στους νέους, και προτιμούσε τα σπουδαία έργα του παρελθόντος παρά τον πειραματισμό». Ο Γκοντάρ για να αμφισβητήσει αυτή την παράδοση, άρχισε μαζί με ομοϊδεάτες του κριτικούς, να σκηνοθετούν τις δικές τους ταινίες Πολλές ταινίες του, αμφισβητούν τους κώδικες και του παραδοσιακού Χόλυγουντ, ενώ αρκετές από αυτές εκφράζουν τις ακροαριστερές πολιτικές του απόψεις. Οι ταινίες του επίσης, αποδεικνύουν τη γνώση του για την ιστορία του κινηματογράφου μέσα από τις αναφορές που κάνει για παλαιότερες ταινίες.
Το 2010 βραβεύτηκε με το Τιμητικό Όσκαρ, αλλά δεν παρέστη στην τελετή απονομής των βραβείων ενώ το 2015 κέρδισε για πρώτη φορά στην καριέρα του βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο μοιράστηκε μαζί με άλλη ταινία.
(Δημοσίευμά μου σήμερα στην Αμαρυσία)