M. Λαντάου, Z. Μορό και Σ. Σέπαρντ

Πολλοί θάνατοι κινηματογραφικών αστέρων συνέπεσαν στο τέλος του Ιουλίου, για να μας θυμίσουν μια ανυπέρβλητη γενιά της βιομηχανίας του θεάματος, ενός εκπληκτικού αιώνα. Ταλαντούχοι άνθρωποι που αξίζει να τους θυμηθούμε.

Πρώτος, πέθανε ο Μάρτιν Λαντάου, που είχε γεννηθεί στο Μπρούκλιν το 1928. Νικητής της Χρυσής Σφαίρας του 1968, ο Λαντάου είχε προταθεί τρεις φορές για Όσκαρ και η πρώτη του σημαντική δουλειά ήταν στη «Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων»  του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ενώ εμφανίστηκε και στην υπερπαραγωγή «Κλεοπάτρα» προτού αφοσιωθεί στην τηλεοπτική του καριέρα στις «Επικίνδυνες αποστολές» και «Στη Ζώνη του Λυκόφωτος». Συμμαθητής του Στιβ Μακ Κουίν στην σχολή του Λι Στρασμπεργκ ο Μάρτιν Λαντάου δίδαξε στη συνέχεια συναδέλφους του, όπως οι Τζακ Νίκολσον και Αντζέλικα Χιούστον στο Actor's Studio.

Μετά από λίγες μέρες, σχεδόν ταυτόχρονα μάθαμε ότι πέθαναν η Ζαν Μορό και ο Σαμ Σέπαρντ.

Το μόνο αγόρι στη Νέα Υόρκη – The only living boy in New York

Εάν μπορούσαμε να δεχθούμε ότι ο Γούντι Άλεν έχει δημιουργήσει μια σχολή με το σκηνοθετικό ύφος του, τα σενάρια, τον τρόπο που περιγράφει τους χαρακτήρες και απεικονίζει το φυσικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης, τότε αυτή η ταινία έχει χαρακτηριστικά Γούντι Άλεν, αλλά φέρνει στο πιο γλυκό και στο πιο τρυφερό.

Έρωτας μετ’ εμποδίων - The big sick

Τρυφερή ταινία βασισμένη σε πραγματική ιστορία, με φόντο τις σχέσεις ανθρώπων που έχουν διαφορετικές κουλτούρες. Στην προκειμένη περίπτωση τη σχέση του Πακιστανού μουσουλμάνου και κωμικού ηθοποιού Κουμαΐλ Νατζανί με την αμερικανίδα Έμιλυ Γκόρντον, που γνωρίζονται κατά τη διάρκεια ενός one-man show και ερωτεύονται, ενώ οι γονείς του Κουμαΐλ, προσπαθούν να τον παντρέψουν με προξενιό.

Η δικιά μας οικογένεια - Belles familles

Μετά από μια μεγάλη απουσία, ο Ζαν Πολ Ραπενό (η τελευταία ταινία του ήταν ο Σιρανό Ντε Μπερζεράκ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ το 1990) επιστρέφει με τη «Δικιά μας οικογένεια» και πρωταγωνιστή τον Ματιέ Αμαλρίκ. 

Μια άνιση ταινία, στην οποία προσπαθεί να επικεντρωθεί στις οικογενειακές σχέσεις μιας μεγαλοαστικής οικογένειας με επιρροή, σε ένα προάστιο των Παρισίων. Αφορμή στέκεται η πώληση του πατρικού πύργου της οικογενείας, μετά το θάνατο του πατέρα, ο οποίος θα πρέπει να ήταν άνθρωπος με πολλές κατακτήσεις στη διάρκεια της ζωής του.

Το λιμάνι της αγωνίας – On the waterfront

Η τρίτη και κλασική πλέον, ταινία για το δίδυμο Ηλία Καζάν και Μάρλον Μπράντο, η οποία υπήρξε ένας διαχρονικός θρίαμβος, που βραβεύτηκε με οκτώ Όσκαρ. 

INFO

Προβάλλεται από 27/7/17

Είδος: Αστυνομική / Δράμα (1954)

Σκηνοθεσία: Ελία Καζάν

Ηθοποιοί: Μάρλον Μπράντο, Έβα Μαρί Σέιντ, Καρλ Μάλντεν, Ροντ Στάιγκερ, Λι Κομπ

Σύνοψη: Ένας πρώην πυγμάχος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάνει διάφορα θελήματα για λογαριασμό των επικεφαλής των συνδικάτων. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο συνδικαλιστικός του φορέας έχει αλωθεί από το οργανωμένο έγκλημα και εκμεταλλεύεται τους λιμενεργάτες, αποφασίζει να εμφανιστεί στην αρμόδια κρατική επιτροπή και να πει την αλήθεια (Διανομή: Neo Films)

Η Αλίκη στις πόλεις - Alice in the cities

Αποτελεί την πρώτη ταινία του Βέντερς, η οποία γυρίστηκε εν μέρει στην Αμερική, καθώς και η πρώτη στην οποία πρωταγωνιστεί το alter ego του, Φίλιπ Βίντερ. 

Τυπικά, η Αλίκη στις Πόλεις είναι η τέταρτη ταινία του Βέντερς, αλλά ο ίδιος αναφέρεται συχνά σε αυτήν ως «η πρώτη του», καθώς κατά τη διάρκεια της, ανακάλυψε το είδος του road movie. Αργότερα θα αποτελέσει το πρώτο μέρος της τριλογίας του “ταινιών δρόμου”, μαζί με το Wrong Move και το Kings of the Road .

Και μαζί και χώρια - Sous le meme toit

Με δύο παιδιά ωριμότερα από αυτούς, εκ των οποίων η κόρη καθησυχάζει το διευθυντή του σχολείου τους «μην ανησυχείτε, θα ρυθμίσουμε εμείς το θέμα των γονιών μας» και ο γιός εξομολογείται ότι παριστάνει τον βλάκα σκόπιμα για να παίρνει μικρούς βαθμούς, ώστε να καθυστερήσει να βγει στον τρελό κόσμο που ζούμε και να μπει στην παραγωγική διαδικασία («και μη νομίζεις ότι αυτό είναι εύκολο», διαβεβαιώνει την αδελφή του), οι γονείς κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ξανασμίξουν, αλλά και πάλι οι οικονομικοί παράγοντες δεν το επιτρέπουν («άτιμη κρίση, άτιμη κοινωνία»). 

Λαίδη Σούζαν: Έρωτες και φιλίες - Love and Friendship

Βασισμένη στο διήγημα «Λαίδη Σούζαν» της Τζέιν Όστιν, αυτή η κωμωδία – εποχής, βγάζει χιούμορ το οποίο εξαντλείται στις επιτηδευμένες συζητήσεις και τα καυστικά, πικρόχολα και ρατσιστικά σχόλια που ήταν πολύ της μόδας στη δεκαετία του 1790, που διαδραματίζεται η υπόθεση.

Οι ασύλληπτες διακοπές του Λουί Ντε Φινές – Les grandes vacances

Ακριβώς πενήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της (βγήκε στις αίθουσες το 1967, ενώ στη χώρα μας είχε επιβληθεί η δικτατορία της 21ης Απριλίου), αυτή η κωμωδία με το Λουί Ντε Φινές, που είχε καταφέρει να γίνει διάσημος σε μια ηλικία που εδώ θα του σύστηναν να πάει στα ΚΑΠΗ να παίζει τάβλι με συνομήλικούς του, ήρθε για να σκορπίσει χρώμα, ανεμελιά και τρελό γέλιο με τις γκάφες του.

Accattone

Καταξιωμένος ποιητής και μυθιστοριογράφος ήδη από τη δεκαετία του ’50, και κατόπιν συνεργάτης σε σενάρια αρκετών ταινιών, ο Παζολίνι το 1961 κάνει στην Ιταλία την πρώτη ολοκληρωμένη κινηματογραφική του κατάθεση, εκπλήσσοντας κυρίως όσους τον εκτιμούσαν ως συγγραφέα. 

Οι χαρακτήρες του EL BAR

Τακτικοί θαμώνες, περαστικοί για ένα καφέ, ή φόρτιση τηλεφώνου, η ιδιοκτήτρια, ένας αστυνομικός, ο τρελάρας περιθωριακός της γειτονιάς και κάποιοι ακόμα. Οκτώ διαφορετικοί χαρακτήρες εγκλωβισμένοι σε ένα μπαρ στο κέντρο της Μαδρίτης, εξαιτίας δύο εν ψυχρώ εκτελέσεων έξω από αυτό. Όλοι θα προτιμήσουν, να μείνουν μέσα και να «βράσουν στο ζουμί τους», αντί να προσπαθήσουν να βγουν και να μάθουν τι ακριβώς συνέβη «εκεί έξω».

Σκηνοθέτης τους, ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια που μας κλείνει -τρομοκρατικά- το μάτι.

Το μπαρ - El bar

Σε πρώτο επίπεδο, έχουμε ένα θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου με σκληρές (μέχρι και αηδιαστικές κάποια στιγμή) σκηνές και ένα φινάλε πολλών ερμηνειών.

Σε δεύτερο επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη το μότο του σκηνοθέτη «Δεν θα ήθελα το είδος των ταινιών που κάνω να γίνουν trendy. Πάντα μισούσα αυτή την τάση και θα αισθανόμουν αρκετά άβολα εάν δημιουργούσα ένα τέτοιο φιλμ», έχουμε μια σπονδυλωτή ταινία-επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας και κοφτού μοντάζ, η οποία θίγει πολλά και τεράστια θέματα:

Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση - War for the Planet of the Apes

Επικών διαστάσεων περιπέτεια, μπορεί να θεωρηθεί αυτή η τρίτη συνέχεια της τριλογίας, στην οποία προηγήθηκε ένα πείραμα των ανθρώπων πάνω σε πίθηκους που πήγε στραβά και οι πίθηκοι εξεγέρθηκαν (Εξέγερση) και ακολουθήθηκε από την ανάπτυξη του πολιτισμού των πιθήκων (Αυγή). Επική περιπέτεια όχι μόνον από την άποψη των εντυπωσιακών σκηνών, σκηνικών, κοστουμιών, μακιγιάζ, αλλά και από την εξαιρετική μουσική του Μάικλ Τζιακίνο, ο οποίος έχει γράψει μια μεγαλειώδη, επική μουσική που καθοδηγεί τη δράση, αντί να τη συνοδεύει. 

Ο κύκλος – The circle

«Υπάρχει, άραγε, ιδιωτική ζωή στην εποχή των social media;» Να μια ερώτηση για συζήτηση πάνω σε ένα υπαρκτό πρόβλημα και αυτή την ερώτηση θέτει το μυθιστόρημα του Dave Eggers, στο οποίο βασίστηκε η ταινία (ο ίδιος έχει γράψει και το «Ένα ολόγραμμα για το βασιλιά» που είδαμε ταινία πριν λίγα χρόνια).

Βρε καλώς τους! - A bras ouverts

Κωμωδία καταστάσεων πάνω στην ιδέα του τι θα συνέβαινε εάν όλα όσα λέγονται σε ένα τηλεοπτικό debate, θα μπορούσαν να τηρηθούν, να εφαρμοστούν, από αυτούς που τα λένε.

Στο συγκεκριμένο φιλμ, η ιδέα εφαρμόζεται με πρωταγωνιστή έναν «αριστερό» διανοούμενο, που

Απροσδόκητος έρωτας - Hampstead

Μια πραγματική ιστορία και ένα σενάριο κομμένο και ραμμένο για δύο εκπληκτικούς ηθοποιούς τρίτης ηλικίας, για ευαίσθητους και συνομήλικους με τους δύο αυτούς χαρακτήρες, θεατές. Επίσης, μια ιστορία αγάπης, που μπορούν να την παρακολουθήσουν και νεώτεροι σε ηλικία θεατές, για να καταλάβουν ότι ο έρωτας δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά μπορεί να τύχει, να συμβεί και σε μεγαλύτερους.

Η Χάνα και οι αδελφές της - Hanna and her sisters

Μια ταινία από τις καλύτερες του Γούντι Άλεν, που μπορώ να τη ξαναβλέπω με νοσταλγία για το ύφος της που εκφράζει απόλυτα τη δεκαετία του ‘80, για τη feelgood τζαζ μουσική της και για την πανέμορφη φωτογράφιση της Νέας Υόρκης. Μια ταινία χαρακτήρων, με τους οποίους ακόμη και σήμερα ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί και να απολαύσει όπως λέω συχνά αναφέρω, «με ένα συνεχές χαμόγελο», καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής.

Spider-Man: Επιστροφή στον τόπο του - Spider-Man: Homecoming

Προεφηβική έως εφηβική περιπέτεια με τους γνωστούς χαρακτήρες της Marvel Comics κατά την οποία τα ηθικοπλαστικά διδάγματα περισσεύουν, ενώ το ξύλο και η δράση πάνε σύννεφο.

Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση του Μάικλ Κίτον ως «κακού» με το όνομα Vulture (όρνεο, αρπακτικό), που αναγκάζει τον Πίτερ Πάρκερ – Spiderman να παίρνει πρωτοβουλίες ενώ δεν του επιτρέπεται.

Ο υπηρέτης – The servant

Βασισμένη σε μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μομ και με σενάριο Χάρολντ Πίντερ αυτή η ταινία του Τζόζεφ Λόουζι, θεωρείται μια από τις καλύτερές του πάνω στο θέμα της μεταστροφής των χαρακτήρων και της αποκάλυψης πτυχών, που μέχρι κάποια στιγμή καλύπτονταν από τις συμβάσεις και τις συνθήκες της εποχής. Εκτός από αυτό, ο Λόουζι είχε την τύχη να σκηνοθετεί και τον Ντερκ Μπόγκαρτ με τον Τζέιμς Φοξ, που σ’ αυτή την ταινία δίνουν τους καλύτερους εαυτούς των και ιδιαιτέρως ο πρώτος.

Η οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου – Tarde para la ira

Με φόντο μια ιστορία εκδίκησης, ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Ραούλ Αλεβάρο ανατέμνει την ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτει τα τρίσβαθα της ψυχής του ανθρώπου και δημιουργεί μια ταινία αγωνίας και ανατροπών, με δύο μοναδικά πρόσωπα που βρίσκονται μαζί και χώρια: τον ήρεμο, ευγενικό Χοσέ (που υποδύεται ο Αντόνιο ντε λα Τόρε, και τον οποίο είχαμε δει στο «Το μικρό νησί») και τον βίαιο Κούρο (που τον υποδύεται ο Λουίς Καλέχο).