Βασιλιάς Αρθούρος: Ο θρύλος του σπαθιού – King Arthur: Legend of the sword

Ο κατά Γκάι Ρίτσι θρύλος του βασιλιά Αρθούρου και του Εξκάλιμπερ. Αυτό σημαίνει, περισσότερο videogame και λιγότερος σεβασμός στους θρύλους. Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει και με τον άλλο θρύλο των ιδιωτικών ντετέκτιβ, τον Σέρλοκ Χολμς.

Κατά τον Γκάι Ρίτσι, λοιπόν, ο Αρθούρος συναντά τη μοίρα του, αφού προηγουμένως έχει γαλουχηθεί στους δρόμους και τα σοκάκια ενός βρωμερού και τρισάθλιου Λοντόνιουμ. Ταλαιπωρείται και σκληραγωγείται, ώστε να είναι έτοιμος όταν έρθει η ώρα, να ανασύρει το περίφημο Εξκάλιμπερ, μπροστά στο οποίο το σπαθί του Νταρθ Βέιντερ είναι σουγιαδάκι για τα νύχια. Είπαμε, η ταινία είναι έτοιμη για videogame, εάν δεν υπάρχει ήδη.

Άγγελοι – Fallen

Βασισμένη στο ομώνυμο best- seller της Λόρεν Κέιτ (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός), η ταινία ανήκει στην κατηγορία της εφηβικής, ονειρικής φαντασίας και ασχολείται με τη ζωή μιας κοπέλας, της Λου, μέσα σε ένα οικοτροφείο με το όνομα «Ξίφος και σταυρός», όπου γίνεται αντικείμενο ανταγωνισμού μεταξύ δύο νέων, οι οποίοι συμπτωματικά είναι και οι δύο έκπτωτοι άγγελοι.

Όταν τελειώσει ο έρωτας - L'économie du couple - After love

Όταν τελειώσει ο έρωτας, τα οικονομικά του ζευγαριού, μετά τον έρωτα. Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, μαζί με τους δύο ξένους που τον συνοδεύουν, αναδεικνύουν τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η υπόθεσή της. Και όπως λέει η ελληνική παροιμία, όταν σπάσει το γυαλί… τίποτα δεν επανορθώνεται.

Ο δρόμος της διαφυγής - Un sac de billes

Βασισμένη στο βιβλίο του Ζοζέφ Ζοφό «Un sac de billes» («Ένας σάκος με μπίλιες», που ήταν το τελευταίο παιχνίδι που έπαιξε με τον αδελφό του, λίγο πριν ξεκινήσουν το οδοιπορικό τους), η ταινία αναφέρεται σε ένα εκπληκτικό βιωματικό ταξίδι δύο μικρών αδελφών στη κατεχόμενη Γαλλία, μέχρι να φτάσουν στην Ελεύθερη Ζώνη. Τα δυο παιδιά θα χρησιμοποιήσουν το τρένο, θα περπατήσουν άπειρα χιλιόμετρα και θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου ο θάνατος μοιάζει βέβαιος. Δε θα λυγίσουν όμως ποτέ, γιατί στο μυαλό τους υπάρχει μόνο μία αποστολή: να σμίξουν το γρηγορότερο με την οικογένειά τους.

Παράδοξη ευτυχία - Gleissendes glueck

Η ανασφάλεια και η έλλειψη αυτοπεποίθησης συνδυασμένα με την πίστη και τον πουριτανισμό, αλλά και την εσωστρέφεια στις σχέσεις με τους άλλους, κυριαρχούν σ’ αυτή την καταθλιπτική ταινία, στην οποία δεσπόζει η ερμηνεία της Μαρτίνα Γκέντεκ, η οποία υποδύεται μια γυναίκα που ναι μεν ακολουθεί μια τάξη στη ζωή της, αλλά δεν έχει πετύχει το γάμο που ήθελε και φυσικά δεν μπορεί να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθάνθηκε πραγματικά ευτυχισμένη.

Park

Το θέμα είναι, η σχέση του αγοριού με το κορίτσι; Ή η απόγνωση της νέας γενιάς σε μια χώρα σε παρακμή; Ή μήπως, μόνον η εγκατάλειψη των Ολυμπιακών (τρομάρα μας) εγκαταστάσεων;

Η ταινία αποτελείται από σκόρπιες εικόνες, μιας παρέας παιδιών, των οποίων δεν γνωρίζουμε το παρελθόν και τα οποία προφανώς δεν έχουν μέλλον. Η οποία παρέα περνάει την ώρα της χαζεύοντας στους χώρους του Ολυμπιακού Χωριού, ή σε κάποια παραλία. Μεταξύ τους ένα αγόρι και ένα κορίτσι που προσπαθούν να ενταχθούν, χωρίς ακόμα να ξέρουν τι θέλουν, σε μια αγορά που εκμεταλλεύεται κάθε επιπόλαιο και απροετοίμαστο νέο.

Φιλόδοξο το επιχείρημα της Σοφίας Εξάρχου, αλλά οι εικόνες της χάνουν τη δύναμή τους, επειδή το σενάριο δεν έχει καταλήξει πού ακριβώς στοχεύει (Κριτική μου στο www.myfilm.gr)

Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα - El hombre de las mil caras

Με ένα δύσκολο στην παρακολούθηση σενάριο, που βασίζεται σε πραγματική ιστορία, ο Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ στήνει ένα θρίλερ πάνω στη συνταγή των νέο-νουάρ αστυνομικών ταινιών που παράγονται τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία.

Η ζωή μιας γυναίκας – Une vie

Βασισμένη σε μια νουβέλα του Γκυ Ντε Μωπασάν που γράφτηκε το 1883 και διαβάστηκε από το σκηνοθέτη αρκετές φορές μετά το 1993, όπως λέει σε συνέντευξή του, για να μπορέσει να το γυρίσει ταινία. «Ανακάλυψα το μυθιστόρημα το 1993, μετά το τέλος των σπουδών μου. Και δεδομένου ότι ήταν η πρώτη ανάγνωση, η ιστορία έχει κολλήσει στο κεφάλι μου με την ιδέα ότι θα ήθελα μία ημέρα να την κάνω ταινία. Ακόμα δεν έχω επίγνωση τι με συνδέει ακριβώς με αυτό το μυθιστόρημα και με αυτό το χαρακτήρα, εγώ απλά ένιωσα ότι ο Μωπασάν προσωπικά μου μίλησε, μου έλεγε κάτι που αντήχησε μέσα μου. Η σύνδεση ήταν βιολογική. Τα χρόνια πέρασαν, ξαναδιάβαζα το μυθιστόρημα τακτικά, με την επιθυμία μου να γίνει ταινία να παραμένει. Μετά από κάθε ταινία μου, αναρωτιόμουν αν αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή. Η απάντηση ήταν αρνητική κάθε φορά. Τον Ιανουάριο του 2012, με τη Φλοράνς Βινιόν, αρχίσαμε να γράφουμε το σενάριο. Η ταινία κυκλοφόρησε σχεδόν πέντε χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών».

Με τα μάτια ανοιχτά - A peine j’ ouvre les yeux

Η Λέιλα Μπουζίντ, που ήταν και βοηθός του Αμπντελατίφ Κεσίς («Μαύρη Αφροδίτη» και «Η ζωή της Αντέλ» Ι και ΙΙ), κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο και προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της. 

Στην προσπάθεια να μιλήσει για πολλά και σοβαρά θέματα γύρω από την πατρίδα της, το χάσμα γενεών, τη σχέση μάνας – κόρης, αλλά και την έλλειψη ελευθερίας των νέων, ειδικά των γυναικών, που είναι πράγματι ένα θέμα διαχρονικό στις κοινωνίες ειδικά της περιοχής, τα στριμώχνει ανάμεσα μάλιστα και στα τραγούδια της πρωταγωνίστριας και τα αποδυναμώνει. 

Το Σινικό Τείχος – The Great Wall

Ο Ζαν Γιμού κάνει μια ταινία για το Μέγα Σινικό Τείχος αναφερόμενος σε έναν από τους θρύλους, που υποτίθεται ότι δικαιολογούν αυτό το τεράστιο κατασκεύασμα, για το οποίο γράφτηκε ότι είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από τη Σελήνη. 

Η ιστορικοί λένε ότι κατασκευάστηκε για την απόκρουση επιδρομών από Μογγολικές και Τουρκικές φυλές, αλλά ο Ζαν Γιμού είναι ο πρώτος στο σινεμά που με εντυπωσιακές ψηφιακές απεικονίσεις μας λέει ότι κτίστηκε για να αποκρούει κάτι τέρατα περίπου σαν το Άλιεν, που επιτίθονταν στην Κίνα κάθε 60 χρόνια. 

Ο Αϊ Βασίλης είναι πολύ λέρα – Bad Santa ΙΙ

Πιο βρώμικο και πιο μαύρο χιούμορ… πεθαίνεις. Δεν πάει άλλο. Ο Μπίλι Μπομπ Θόρντον επανέρχεται με το ρόλο του μέθυσου, αθυρόστομου, μηδενιστή Γουίλι που μπλέκει για άλλη μια φορά με τον Μάρκους (Τόνι Κοξ), το μικρόσωμο άπληστο και δόλιο φίλο του, που θέλει να ληστέψει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, μέλος του οποίου είναι η βρωμερή και τρισάθλια Σάνι, η μητέρα του Γουίλι (η Κάθι Μπέιτς, όπως δεν την έχετε δει μέχρι σήμερα).

Φιλμ για χαλκέντερους οπαδούς του βρώμικου, σκατολογικού χιούμορ από ερμηνευτές που… το διασκεδάζουν σε Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Το κοινόβιο - Kollektivet

Μια ταινία για τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη και για τις ανατροπές στη ζωή.

Αφού εγκατασταθούν στο μεγάλο σπίτι που κληρονόμησαν, με πρόταση της Άννας το ζευγάρι αποφασίζει να δημιουργήσει κοινόβιο. Κρυφή επιθυμία της Άννας ήταν να συζήσει κάποια στιγμή με έναν παιδικό της φίλο. Ο Έρικ συμφωνεί, το κοινόβιο δημιουργείται και λειτουργεί με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του μέχρι τη στιγμή που ο Έρικ θα ερωτευτεί μια μαθήτριά του και θα τη φέρει μαζί του. Όλα θα γίνουν άνω – κάτω και εις βάρος της Άννας που δυστυχώς είχε και την ιδέα.

Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη - Love, Love, Love

Η γραφή του Κώστα Ζάπα («The last porn movie» και «Η ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας») είναι γνωστή και έχει εκτιμηθεί από κολοσσούς της διεθνούς κινηματογραφίας, που βλέπουν σ’ αυτόν μια πρωτοποριακή, αντισυμβατική, ακραία ματιά, μέσα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται. 

Αυτή τη φορά, πιάνει το αιώνιο θέμα του έρωτα και του πάθους, στην σχέση «αρσενικό - θηλυκό» σε χώρο και χρόνο απροσδιόριστο, που εκφράζεται με εικόνες παρακμής, μιζέριας και μια υποβόσκουσα τρυφερότητα, που χάνεται μέσα στις αποχρώσεις του κόκκινου (του χρώματος της έκρηξης και του πάθους), που επικρατούν στην ταινία.

Φεστιβαλική, κατά τη γνώμη μου, ταινία που μπορεί να συναρπάσει τον απλό θεατή, που ζητά να δοκιμάσει το διαφορετικό (Κριτική μου στο myfilm.gr)

Underworld: Η αιματοχυσία – Underworld: Blood wars

Είδος: Δράσης / Τρόμου

Σκηνοθεσία: Άνα Φέρστερ

Παίζουν: Κέιτ Μπέκινσεϊλ, Λάρα Πούλβερ, Τέο Τζέιμς, Τσαρλς Ντανς, Τόμπιας Μένζις, Μπράντλι Τζέιμς, Τρεντ Γκάρετ, Αλίσια Βέιλι Μπέιλι, Ντέζι Χεντ

Προβάλλεται από 1/12/16

Σύνοψη: Η ιστορία ξεκινάει από το σημείο που την είχαμε αφήσει - στο τέλος του Underworld: H Αναγέννηση. Η Selene έχει ανοίξει δύο μέτωπα και προσπαθεί να αντιμετωπίσει όλες τις καταιγιστικές επιθέσεις. Η πιο άμεση προέρχεται από τη φυλή των λυκανθρώπων, που έχουν πια βρει τον υπέρτατο ηγέτη στο πρόσωπο του Marius, ο οποίος έχει μπολιάσει με φανατισμό και μίσος τους σαρκοβόρους ακολούθους του.  Η δεύτερη και πιο ύπουλη έρχεται από μια άλλη φατρία βρικολάκων που την έχουν προδώσει. Μοναδικοί της σύμμαχοι είναι ο David και ο πατέρας του Thomas. Η Selene θα πρέπει να βάλει ένα τέλος στην αιώνια διαμάχη μεταξύ λυκανθρώπων και βρικολάκων, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να κάνει την υπέρτατη θυσία (Διανομή: Feelgood)

Κριτική: Ε, λοιπόν έχω την εντύπωση ότι είδα ένα remake της πρώτης ταινίας της σειράς «Κάτω κόσμου» ή Underworld, με κάποια διαφορά στο σενάριο. Η αισθητική της ταινίας, είναι ίδια με την πρώτη που είχαμε δει, αν θυμάμαι γύρω στο 2002 (πώς περνάν τα χρόνια;).

Το μέλλον – L’ avenir

Είδος: Δράμα

Σκηνοθεσία: Μία Χάνσεν Λαβ

Παίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Αντρέ Μαρκόν, Ρομάν Κολίνκα, Έντιθ Σκομπ, Σάρα Λε Πικάρ

Προβάλλεται από 17/11/2016

Σύνοψη: Η Ναταλί διδάσκει φιλοσοφία σε ένα γυμνάσιο στο Παρίσι. Είναι παθιασμένη με τη δουλειά της και απολαμβάνει ιδιαίτερα το να μπαίνει στην σκέψη. Παντρεμένη με δύο παιδιά, μοιράζει το χρόνο της μεταξύ της οικογένειας, των πρώην μαθητών της και της πολύ κτητικής μητέρας της. Μια μέρα, ο σύζυγός Ναταλί, της ανακοινώνει πως την αφήνει για μια άλλη γυναίκα. Με την ελευθερία να την ωθεί μπροστά η Ναταλί πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου τη ζωή της (Διανομή: Spentzos Film)

Κριτική: Η Ιζαμπέλ Ιπέρ διαθέτει ένα αναμφισβήτητο ταλέντο στους ρόλους των ώριμων γυναικών

Invisible

Είδος: Κοινωνική / Δράμα

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αθανίτης

Παίζουν: Γιάννης Στάνκογλου, Μενέλαος Χαζαράκης, Εύα Στυλάντερ, Κόρα Καρβούνη, Χρήστος Μπενέτσης, Νικολίτσα Ντρίζη, Κώστας Ξυκομηνός

Προβάλλεται από 3/11/16

Σύνοψη: Ένας πατέρας χάνει τη θέση του στον κόσμο. Ο Άρης είναι ένας μοναχικός 35άρης, χωρισμένος, που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο. Όταν απολύεται χωρίς καμιά προειδοποίηση, αποφασίζει να αποδώσει δικαιοσύνη ο ίδιος, καθώς νιώθει θύμα μιας ακραίας αδικίας. Όμως ο Άρης δεν είναι μόνος του. Έχει μαζί του και τον εξάχρονο γιο του… 

Με επίκεντρο την περιοχή του Ασπρόπυργου, ο Δ. Αθανίτης αναπτύσσει μια ιστορία εμμονής και εκδίκησης. Αγωνιώδης ατμόσφαιρα από την πρώτη στιγμή μέχρι το (απρόσμενο) τέλος, με την κάμερα καρφωμένη στο εκφραστικό  -απελπισμένο αλλά ταυτόχρονα αποφασισμένο- πρόσωπο του Γιάννη Στάνκογλου. Που ξεχνά(;) πως στο πλευρό του υπάρχει ένα παιδί, για το οποίο ο πατέρας είναι ο κόσμος όλος. Ένα παιδί που παλεύει με τον κόσμο των μεγάλων. Ένα κόσμο αόρατο (Διανομή: New Star)

Κριτική: Η ταινία υποτίθεται ότι είναι ένα υπαρξιακό θρίλερ με έντονο το κοινωνικό στοιχείο. Πρόκειται για την ιστορία ενός 35άρη χωρισμένου με παιδί, που μένει ξαφνικά και με πολύ κυνικό τρόπο («είμαστε μια οικογένεια αλλά πάρε την αποζημίωσή σου και φύγε»), άνεργος.

Inferno

Είδος: Μυστηρίου / Θρίλερ

Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ

Παίζουν: Τομ Χανκς, Φελίσιτι Τζόουνς, Μπεν Φόστερ, Ίρφαν Καν, Ομάρ Σι, Σισέ Μπαμπέτ Κνούντσεν

Προβάλλεται από 13/10/16

Περίληψη: Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον ξυπνάει σε ένα ιταλικό νοσοκομείο με αμνησία και πρέπει μαζί με τη Σιένα, μια γιατρό που ελπίζει να τον βοηθήσει να ανακτήσει τη μνήμη του, να ξεκινήσουν έναν αγώνα δρόμου διασχίζοντας την Ευρώπη, ενάντια σε μια θανάσιμη συνομωσία, που θέλει να μετατρέψει τον πλανήτη σε Κόλαση.

(Διανομή: Feelgood Entertainment)

Κριτική: Μια από τα ίδια. Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον αφού έχει συνέλθει από μια προσωρινή αμνησία, βρίσκεται σε όλη τη διάρκεια του φιλμ υπό συνεχή καταδίωξη από διαφορετικούς διώκτες, χωρίς να γνωρίζει ποιους να εμπιστευθεί και ποιους να αποφύγει. 

Οι γρίφοι επαναλαμβάνονται όπως και στις δυο προηγούμενες περιπέτειες («Κώδικας Ντα Βίτσι» και «Illuminatti: Άγγελοι και δαίμονες») και το μόνο που αλλάζει είναι η φύση του κινδύνου. Ο καθηγητής αυτή τη φορά αναμειγνύεται σε θέματα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και φροντίζει να μην πετύχουν τα σχέδια μιας οργάνωσης που προσπαθεί, με την εξάπλωση ενός ιού, να μετατρέψει τη γη σε κόλαση.

Σενάριο τυποποιημένο στα μέτρα του κεντρικού ήρωα και δράση ανάλογη, με ανατροπές που όμως είναι προβλέψιμες. Εάν δεν ήταν στη μέση η ερμηνεία του Τομ Χανκς και εάν ο σκηνοθέτης  Ρον Χάουαρντ δεν ήταν καλός στο θέμα της σφιχτοδεμένης σκηνοθεσίας και της σωστής χορογραφίας των σκηνών δράσης (συμβάλλει και το κοφτό μοντάζ), αμφιβάλλω εάν θα αντέχαμε την ταινία μέχρι τη μέση. 

Σε γενικές γραμμές είναι καλή η ταινία χάρη και στο γεγονός ότι η υπόθεση διαδραματίζεται σε περιοχές με… τουριστικό ενδιαφέρον. 

Αξίζει να αναφερθεί, ότι οι τελευταίες σκηνές της, διαδραματίζονται σε ένα μοναδικό μέρος της Κωνσταντινούπολης: στην υπόγεια βασιλική δεξαμενή (Basilica Cistern) των Βυζαντινών, που βρίσκεται στο άκρο του Ιπποδρόμου, μεταξύ της Αγίας Σοφίας και ανακτόρου Τοπ Καπί. Ένας χώρος που αποκαταστάθηκε το 1984 και η εκπληκτική ακουστική του, έχει ως αποτέλεσμα να διοργανώνονται εκεί συναυλίες κλασικής μουσικής. Για την ιστορία, επίσης, αναφέρεται ότι ο κινηματογραφικός φακός κατέβηκε εκεί για πρώτη φορά το 1963 -μετά από ειδική άδεια- χάρη της δεύτερης ταινίας του Τζέιμς Μποντ, «Από τη Ρωσία με αγάπη».

Πρώτο ραντεβού - Southside with you

Είδος: Βιογραφική

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Ταν

Παίζουν: Τίκα Σάμπτερ, Πάρκερ Σόγιερς

Προβάλλεται από 13/10/16

Σύνοψη: Εμπνευσμένη από το πρώτο ραντεβού των Μπαράκ και Μισέλ Ομπάμα, η ταινία εξιστορεί μια μέρα του 1989, όταν ο 28χρονος Μπαράκ συνεργάτης σε δικηγορικό γραφείο, προσπάθησε να φλερτάρει με την 25χρονη δικηγόρο Μισέλ Ρόμπινσον κατά τη διάρκεια ενός ολοήμερου ραντεβού, που τους πήγε από το Ινστιτούτο Τεχνών στο Σικάγο, σε μια προβολή της ταινίας του Σπάικ Λι, «Κάνε το σωστό», και στο σημείο του πρώτου τους φιλιού, έξω από ένα παγωτατζίδικο.

(Διανομή: Spentzos Films)

Κριτική: Το ‘δαμε κι αυτό. Το love story μεταξύ Μισέλ και Μπαράκ. Καλά καταλάβατε, μιλάμε για το ζεύγος Ομπάμα. Πως γνωρίστηκαν και πως αυτός επέμενε και «έτρωγε πόρτα». Αλλά όπως έλεγαν οι δικοί μας «ο επιμένων νικά».

Η τελευταία παραλία – L’ ultima spiaggia

Είδος: Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Θάνος Αναστόπουλος, Νταβίντε Ντελ Ντεγκάν

Προβάλλεται από 6/10/16

Σύνοψη: Οι ιστορίες των λουόμενων μιας πολυσύχναστης παραλίας στην Τεργέστη της Ιταλίας, όπου ένας τοίχος τριών μέτρων χωρίζει ακόμα και σήμερα τους άντρες από τις γυναίκες. Μια ταινία για τα σύνορα, τις ταυτότητες και τις διακρίσεις. Μια τραγικωμωδία για την ανθρώπινη φύση. (Διανομή: One from the heart)

Κριτική: Ένα ντοκιμαντέρ για μια παραλία στην Τεργέστη, όπου ένας τοίχος ύψους τριών μέτρων χωρίζει ακόμα και σήμερα τους άντρες από τις γυναίκες. 

Σκόρπιες εικόνες διαδέχονται η μια την άλλη και διάλογοι χωρίς σύνδεση μεταξύ τους, από τους οποίους ανακύπτουν πολλά και ποικίλα θέματα. Ουσιαστικά, η παραλία και το φιλμ που στηρίζεται σ’ αυτήν, προσπαθεί να φέρει κοντά Ιταλούς και Σέρβους, Έλληνες και Σλοβένους, Εβραίους και Γερμανούς, Αυστριακούς και Αμερικανούς, ανθρώπους διαφόρων εθνικοτήτων που συχνάζουν σ’ αυτή και οι οποίοι έχουν κοινά ανθρώπινα προβλήματα παρά τις όποιες διαφορές λόγω της καταγωγής τους.

Οι σκηνοθέτες προσπαθούν, αλλά η μεγάλη διάρκεια της ταινίας και η έλλειψη εμφανούς στόχου, αποβαίνουν εις βάρος του ενδιαφέροντος θέματος, όπως περιγράφεται: τα σύνορα, οι ταυτότητες και οι διακρίσεις. Μια τραγικωμωδία για την ανθρώπινη φύση.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)

Μις Πέρεγκριν, Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά - Miss Peregrine’s Home for peculiar children

Είδος: Φαντασίας / Περιπέτεια

Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον

Ηθοποιοί: Έισα Μπάτερφιλντ, Εύα Γκριν, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Έλα Περνέλ, Άλισον Τζάνεϊ, Τζούντι Ντεντς, Τέρενς Σταμπ

Όταν ο πολυαγαπημένος παππούς του Τζέικ τού αφήνει στοιχεία για ένα μυστήριο που διατρέχει διαφορετικούς κόσμους και εποχές, ο Τζέικ βρίσκει ένα μαγικό μέρος γνωστό ως Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά της Μις Πέρεγκριν.

Ο Τζέικ στην πορεία αντιλαμβάνεται τι είναι αληθινό και ποιον μπορεί να εμπιστευτεί, και τελικά να ανακαλύψει ότι μοναχά το δικό του «ασυνήθιστο χάρισμα» μπορεί να σώσει τους νέους του φίλους.

(Διανομή: Odeon)

Κριτική: Ο Τιμ Μπάρτον γνωρίζει πολύ καλά πώς να δημιουργεί τους δικούς του ονειρικούς κόσμους και να κάνει πιστευτή οποιαδήποτε ιδέα του, αυτή τη φορά όμως κάπου με κούρασε.