150 mg – La fille de Brest

Η Εμμανουέλ Μπερκό που μας είχε χαρίσει πρόπερσι το δράμα «Με το κεφάλι ψηλά» (La tète haute) από το χώρο της ψυχολογικής υποστήριξης, επανέρχεται αυτή τη φορά με μια ιστορία που βασίστηκε στο βιβλίο «Médiator 150 mg: sous-titre censuré» της Irène Frachon, η οποία τόλμησε να τα βάλει με μια μεγάλη φαρμακοβιομηχανία, ένα φάρμακο της οποίας προκαλούσε θανατηφόρες παρενέργειες σε εκατοντάδες ασθενείς.

Το στέμμα των Ινδιών - Viceroy’s House

Πλούσια και άρτια παραγωγή (έχει χρησιμοποιηθεί το πραγματικό ανάκτορο του αντιβασιλέα, που σήμερα είναι προεδρικό μέγαρο) με θέμα τα γεγονότα που οδήγησαν στη διχοτόμηση της Ινδίας σε δύο κράτη (Ινδία και Πακιστάν) το 1947, μετά την αποχώρηση των Άγγλων από τη χώρα. Ένα γεγονός που κανονικά έπρεπε να χαροποιήσει το διηρημένο λαό της Ινδίας, αλλά κατάφερε, με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, να προκαλέσει φοβερό πόνο σε πολλούς ινδουιστές, μουσουλμάνους και Σιχ.

Η δικιά μας οικογένεια - Belles familles

Μετά από μια μεγάλη απουσία, ο Ζαν Πολ Ραπενό (η τελευταία ταινία του ήταν ο Σιρανό Ντε Μπερζεράκ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ το 1990) επιστρέφει με τη «Δικιά μας οικογένεια» και πρωταγωνιστή τον Ματιέ Αμαλρίκ. 

Μια άνιση ταινία, στην οποία προσπαθεί να επικεντρωθεί στις οικογενειακές σχέσεις μιας μεγαλοαστικής οικογένειας με επιρροή, σε ένα προάστιο των Παρισίων. Αφορμή στέκεται η πώληση του πατρικού πύργου της οικογενείας, μετά το θάνατο του πατέρα, ο οποίος θα πρέπει να ήταν άνθρωπος με πολλές κατακτήσεις στη διάρκεια της ζωής του.

Ο κύκλος – The circle

«Υπάρχει, άραγε, ιδιωτική ζωή στην εποχή των social media;» Να μια ερώτηση για συζήτηση πάνω σε ένα υπαρκτό πρόβλημα και αυτή την ερώτηση θέτει το μυθιστόρημα του Dave Eggers, στο οποίο βασίστηκε η ταινία (ο ίδιος έχει γράψει και το «Ένα ολόγραμμα για το βασιλιά» που είδαμε ταινία πριν λίγα χρόνια).

Βρε καλώς τους! - A bras ouverts

Κωμωδία καταστάσεων πάνω στην ιδέα του τι θα συνέβαινε εάν όλα όσα λέγονται σε ένα τηλεοπτικό debate, θα μπορούσαν να τηρηθούν, να εφαρμοστούν, από αυτούς που τα λένε.

Στο συγκεκριμένο φιλμ, η ιδέα εφαρμόζεται με πρωταγωνιστή έναν «αριστερό» διανοούμενο, που

Spider-Man: Επιστροφή στον τόπο του - Spider-Man: Homecoming

Προεφηβική έως εφηβική περιπέτεια με τους γνωστούς χαρακτήρες της Marvel Comics κατά την οποία τα ηθικοπλαστικά διδάγματα περισσεύουν, ενώ το ξύλο και η δράση πάνε σύννεφο.

Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση του Μάικλ Κίτον ως «κακού» με το όνομα Vulture (όρνεο, αρπακτικό), που αναγκάζει τον Πίτερ Πάρκερ – Spiderman να παίρνει πρωτοβουλίες ενώ δεν του επιτρέπεται.

Η μούμια - The mummy

Θεαματική υπερπαραγωγή, ενός θρυλικού κινηματογραφικού μύθου, με πρωταγωνιστές από τους οποίους περιμέναμε κάτι περισσότερο από όσα ήδη γνωρίζουμε. Μια ταινία που τα έχει όλα και ξεκινάει από τρομοκράτες που καταστρέφουν αρχαία μνημεία στην έρημο (αν σας θυμίζει κάτι αυτό) και τελειώνει με την ατάκα, ότι «μόνον ένα τέρας μπορεί να καταστρέψει ένα άλλο τέρας» (δηλαδή, ό,τι και να γίνει εμείς δεν γλιτώνουμε με τίποτα).

Η χαμένη πόλη του Ζ – The lost city of Z

Άνιση ταινία, βασισμένη σε μυθιστόρημα που στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα. Υπάρχει ο φιλόδοξος εξερευνητής που επιμένει να επαναλαμβάνει τις εξερευνήσεις του, σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει το πατρικό του όνομα, παρά το γεγονός ότι δεν τον πιστεύουν και τον χλευάζουν και παράλληλα, υπάρχει μια αχαρτογράφητη περιοχή του Αμαζονίου, στην οποία οι γραφειοκράτες θέλουν να στείλουν κάποιον για να τη χαρτογραφήσει, επειδή δύο κράτη διαφωνούν ως προς την κυριότητα περιοχών που ανήκουν σε άγριους (ανθρωποφάγους, μάλιστα) ιθαγενείς.

Οι πειρατές της Καραϊβικής: H εκδίκηση του Σαλαζάρ – Pirates of the Caribbean: Dead men tell no tales

Ο Τζόνι Ντεπ επανέρχεται ως τζόβενο Τζακ Σπάροου, για να επαναλάβει όλα όσα έχουμε δει και στις προηγούμενες ταινίες με τους Πειρατές. 

Πληθωρική και θορυβώδης όπως πάντα, φαντασμαγορική ως συνήθως, με πραγματικά εντυπωσιακές σκηνές χάρη στην τεχνολογία, εκ των οποίων η μόνη ευρηματική είναι αυτή του πρώτου μέρους με την κλοπή του αλυσοδεμένου χρηματοκιβωτίου, που το τραβούν με 4 ή 6 άλογα (δεν θυμάμαι) συμπαρασύροντας και ολόκληρο (!) το κτήριο της τράπεζας. 

Βασιλιάς Αρθούρος: Ο θρύλος του σπαθιού – King Arthur: Legend of the sword

Ο κατά Γκάι Ρίτσι θρύλος του βασιλιά Αρθούρου και του Εξκάλιμπερ. Αυτό σημαίνει, περισσότερο videogame και λιγότερος σεβασμός στους θρύλους. Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει και με τον άλλο θρύλο των ιδιωτικών ντετέκτιβ, τον Σέρλοκ Χολμς.

Κατά τον Γκάι Ρίτσι, λοιπόν, ο Αρθούρος συναντά τη μοίρα του, αφού προηγουμένως έχει γαλουχηθεί στους δρόμους και τα σοκάκια ενός βρωμερού και τρισάθλιου Λοντόνιουμ. Ταλαιπωρείται και σκληραγωγείται, ώστε να είναι έτοιμος όταν έρθει η ώρα, να ανασύρει το περίφημο Εξκάλιμπερ, μπροστά στο οποίο το σπαθί του Νταρθ Βέιντερ είναι σουγιαδάκι για τα νύχια. Είπαμε, η ταινία είναι έτοιμη για videogame, εάν δεν υπάρχει ήδη.

Άγγελοι – Fallen

Βασισμένη στο ομώνυμο best- seller της Λόρεν Κέιτ (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός), η ταινία ανήκει στην κατηγορία της εφηβικής, ονειρικής φαντασίας και ασχολείται με τη ζωή μιας κοπέλας, της Λου, μέσα σε ένα οικοτροφείο με το όνομα «Ξίφος και σταυρός», όπου γίνεται αντικείμενο ανταγωνισμού μεταξύ δύο νέων, οι οποίοι συμπτωματικά είναι και οι δύο έκπτωτοι άγγελοι.

Όταν τελειώσει ο έρωτας - L'économie du couple - After love

Όταν τελειώσει ο έρωτας, τα οικονομικά του ζευγαριού, μετά τον έρωτα. Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, μαζί με τους δύο ξένους που τον συνοδεύουν, αναδεικνύουν τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η υπόθεσή της. Και όπως λέει η ελληνική παροιμία, όταν σπάσει το γυαλί… τίποτα δεν επανορθώνεται.

Ο δρόμος της διαφυγής - Un sac de billes

Βασισμένη στο βιβλίο του Ζοζέφ Ζοφό «Un sac de billes» («Ένας σάκος με μπίλιες», που ήταν το τελευταίο παιχνίδι που έπαιξε με τον αδελφό του, λίγο πριν ξεκινήσουν το οδοιπορικό τους), η ταινία αναφέρεται σε ένα εκπληκτικό βιωματικό ταξίδι δύο μικρών αδελφών στη κατεχόμενη Γαλλία, μέχρι να φτάσουν στην Ελεύθερη Ζώνη. Τα δυο παιδιά θα χρησιμοποιήσουν το τρένο, θα περπατήσουν άπειρα χιλιόμετρα και θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου ο θάνατος μοιάζει βέβαιος. Δε θα λυγίσουν όμως ποτέ, γιατί στο μυαλό τους υπάρχει μόνο μία αποστολή: να σμίξουν το γρηγορότερο με την οικογένειά τους.

Παράδοξη ευτυχία - Gleissendes glueck

Η ανασφάλεια και η έλλειψη αυτοπεποίθησης συνδυασμένα με την πίστη και τον πουριτανισμό, αλλά και την εσωστρέφεια στις σχέσεις με τους άλλους, κυριαρχούν σ’ αυτή την καταθλιπτική ταινία, στην οποία δεσπόζει η ερμηνεία της Μαρτίνα Γκέντεκ, η οποία υποδύεται μια γυναίκα που ναι μεν ακολουθεί μια τάξη στη ζωή της, αλλά δεν έχει πετύχει το γάμο που ήθελε και φυσικά δεν μπορεί να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθάνθηκε πραγματικά ευτυχισμένη.

Park

Το θέμα είναι, η σχέση του αγοριού με το κορίτσι; Ή η απόγνωση της νέας γενιάς σε μια χώρα σε παρακμή; Ή μήπως, μόνον η εγκατάλειψη των Ολυμπιακών (τρομάρα μας) εγκαταστάσεων;

Η ταινία αποτελείται από σκόρπιες εικόνες, μιας παρέας παιδιών, των οποίων δεν γνωρίζουμε το παρελθόν και τα οποία προφανώς δεν έχουν μέλλον. Η οποία παρέα περνάει την ώρα της χαζεύοντας στους χώρους του Ολυμπιακού Χωριού, ή σε κάποια παραλία. Μεταξύ τους ένα αγόρι και ένα κορίτσι που προσπαθούν να ενταχθούν, χωρίς ακόμα να ξέρουν τι θέλουν, σε μια αγορά που εκμεταλλεύεται κάθε επιπόλαιο και απροετοίμαστο νέο.

Φιλόδοξο το επιχείρημα της Σοφίας Εξάρχου, αλλά οι εικόνες της χάνουν τη δύναμή τους, επειδή το σενάριο δεν έχει καταλήξει πού ακριβώς στοχεύει (Κριτική μου στο www.myfilm.gr)

Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα - El hombre de las mil caras

Με ένα δύσκολο στην παρακολούθηση σενάριο, που βασίζεται σε πραγματική ιστορία, ο Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ στήνει ένα θρίλερ πάνω στη συνταγή των νέο-νουάρ αστυνομικών ταινιών που παράγονται τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία.

Η ζωή μιας γυναίκας – Une vie

Βασισμένη σε μια νουβέλα του Γκυ Ντε Μωπασάν που γράφτηκε το 1883 και διαβάστηκε από το σκηνοθέτη αρκετές φορές μετά το 1993, όπως λέει σε συνέντευξή του, για να μπορέσει να το γυρίσει ταινία. «Ανακάλυψα το μυθιστόρημα το 1993, μετά το τέλος των σπουδών μου. Και δεδομένου ότι ήταν η πρώτη ανάγνωση, η ιστορία έχει κολλήσει στο κεφάλι μου με την ιδέα ότι θα ήθελα μία ημέρα να την κάνω ταινία. Ακόμα δεν έχω επίγνωση τι με συνδέει ακριβώς με αυτό το μυθιστόρημα και με αυτό το χαρακτήρα, εγώ απλά ένιωσα ότι ο Μωπασάν προσωπικά μου μίλησε, μου έλεγε κάτι που αντήχησε μέσα μου. Η σύνδεση ήταν βιολογική. Τα χρόνια πέρασαν, ξαναδιάβαζα το μυθιστόρημα τακτικά, με την επιθυμία μου να γίνει ταινία να παραμένει. Μετά από κάθε ταινία μου, αναρωτιόμουν αν αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή. Η απάντηση ήταν αρνητική κάθε φορά. Τον Ιανουάριο του 2012, με τη Φλοράνς Βινιόν, αρχίσαμε να γράφουμε το σενάριο. Η ταινία κυκλοφόρησε σχεδόν πέντε χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών».

Με τα μάτια ανοιχτά - A peine j’ ouvre les yeux

Η Λέιλα Μπουζίντ, που ήταν και βοηθός του Αμπντελατίφ Κεσίς («Μαύρη Αφροδίτη» και «Η ζωή της Αντέλ» Ι και ΙΙ), κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο και προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της. 

Στην προσπάθεια να μιλήσει για πολλά και σοβαρά θέματα γύρω από την πατρίδα της, το χάσμα γενεών, τη σχέση μάνας – κόρης, αλλά και την έλλειψη ελευθερίας των νέων, ειδικά των γυναικών, που είναι πράγματι ένα θέμα διαχρονικό στις κοινωνίες ειδικά της περιοχής, τα στριμώχνει ανάμεσα μάλιστα και στα τραγούδια της πρωταγωνίστριας και τα αποδυναμώνει. 

Το Σινικό Τείχος – The Great Wall

Ο Ζαν Γιμού κάνει μια ταινία για το Μέγα Σινικό Τείχος αναφερόμενος σε έναν από τους θρύλους, που υποτίθεται ότι δικαιολογούν αυτό το τεράστιο κατασκεύασμα, για το οποίο γράφτηκε ότι είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από τη Σελήνη. 

Η ιστορικοί λένε ότι κατασκευάστηκε για την απόκρουση επιδρομών από Μογγολικές και Τουρκικές φυλές, αλλά ο Ζαν Γιμού είναι ο πρώτος στο σινεμά που με εντυπωσιακές ψηφιακές απεικονίσεις μας λέει ότι κτίστηκε για να αποκρούει κάτι τέρατα περίπου σαν το Άλιεν, που επιτίθονταν στην Κίνα κάθε 60 χρόνια. 

Ο Αϊ Βασίλης είναι πολύ λέρα – Bad Santa ΙΙ

Πιο βρώμικο και πιο μαύρο χιούμορ… πεθαίνεις. Δεν πάει άλλο. Ο Μπίλι Μπομπ Θόρντον επανέρχεται με το ρόλο του μέθυσου, αθυρόστομου, μηδενιστή Γουίλι που μπλέκει για άλλη μια φορά με τον Μάρκους (Τόνι Κοξ), το μικρόσωμο άπληστο και δόλιο φίλο του, που θέλει να ληστέψει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, μέλος του οποίου είναι η βρωμερή και τρισάθλια Σάνι, η μητέρα του Γουίλι (η Κάθι Μπέιτς, όπως δεν την έχετε δει μέχρι σήμερα).

Φιλμ για χαλκέντερους οπαδούς του βρώμικου, σκατολογικού χιούμορ από ερμηνευτές που… το διασκεδάζουν σε Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.