Μνήμες

Γνωστές, αλλά και σπάνιες, εικόνες από το 1936 μέχρι το 1952 (Δικτατορία Μεταξά / Αλβανικό έπος / Γερμανική κατοχή / Αντίσταση / Απελευθέρωση / Βρετανική απόβαση / Δεκεμβριανά / Εμφύλιος / Έκτακτα στρατοδικεία / Μακρόνησος) παρελαύνουν στην οθόνη και ρίχνουν φως σε μια χρονική περίοδο που έχει σημαδέψει βαθιά τη νεοελληνική ιστορία.  

Μια φανταστική γυναίκα - Una mujer fantastica

Μια αξιοπρεπής σεναριακά και σκηνοθετικά αντιμετώπιση ενός υπαρκτού θέματος: της Μαρίνας που είναι τρανσέξουαλ και χάνει το σύντροφό της με τρόπο που η αστυνομία υποψιάζεται ότι δεν πέθανε φυσιολογικά και έτσι αναγκάζεται να υποστεί τις γραφειοκρατικές συνέπειες.

Στο κέντρο του κύκλου

Στο κέντρο του κύκλου, είναι μια καταγραφή των μελών της θεατρικής ομάδας ΡΟΔΑ στο πνευματικό τους ταξίδι μέσα από τη θεατρική εμπειρία. Μια λυτρωτική κινηματογραφική καταγραφή της δύναμης του Θεάτρου πάνω στον ηθοποιό, τη ψυχή, και τον άνθρωπο. 

Ο φακός παρακολουθεί την καθημερινότητα τριών χαρακτήρων, ενός καθηγητή στατιστικής, ενός διανομέα ηλεκτρονικών ειδών και ενός οικοδόμου. Μιλάνε για κάποιες ασυνήθιστες εμπειρίες που είχαν ενώ έπαιζαν σαν ηθοποιοί σε ένα θεατρικό έργο της ΡΟΔΑ. 24 ώρες πριν από την παράσταση ξετυλίγεται καρέ-καρέ όλη η επίπονη διαδικασία της προετοιμασίας μέχρι τη στιγμή που χτυπάει και το τελευταίο καμπανάκι και βγαίνουν ένας-ένας με ορμή στη σκηνή. Ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ.

Πόρτο - Porto

Γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο Πόρτο (αφού για «οικονομικούς λόγους» όπως διάβασα στα trivia του imdb δεν έκλεισε η συμφωνία να γυριστεί στην Αθήνα), η ταινία αυτή «με τις ευλογίες του Τζιμ Τζάρμους», αφηγείται την ιστορία αγάπης του Τζέικ και της Ματί από τρεις οπτικές γωνίες: από την πλευρά του Τζέικ, από την πλευρά της Ματί και τέλος με αντικειμενική ματιά.

Kingsman: Ο Χρυσός Κύκλος - Kingsman: The Golden Circle

Η συνταγή δεν άλλαξε σ’ αυτό το σίκουελ. Με αυτά και με εκείνα, ο Κόλιν Φερθ επαναλαμβάνεται περιστοιχισμένος και αυτή τη φορά από πλειάδα γνωστών ηθοποιών, σε μια σειρά επεισοδίων με τα συνήθη εφέ και τη σχετική δράση παρωδώντας γνωστές περιπέτειες δράσης. 

Η ιστορία του Hedi - Inhebek Hedi

Η ιστορία ενός νεαρού άνδρα που βρίσκεται αναποφάσιστος ανάμεσα σε δύο κόσμους, δύο διαφορετικές φωνές, η καθεμιά από τις οποίες θα μπορούσε να καθορίσει τη ζωή του. Hedi σημαίνει ηρεμία, γαλήνη, αναφέρει ο σκηνοθέτης, και αν αυτό το όνομα επιλέχθηκε ως τίτλος της ταινίας, είναι επειδή προσδιορίζει όχι μόνο τον κεντρικό χαρακτήρα, αλλά και την κατάσταση στην οποία εκείνος βρίσκεται στην αρχή της ιστορίας. 

Πικαδέρο – Picadero

Με τίτλο που προέρχεται από την ισπανική (βασκική) λέξη που είναι ο δημόσιος χώρος στον οποίο πηγαίνουν οι εραστές που δεν έχουν δικό τους σπίτι, η ταινία αναφέρεται σε ένα ζευγάρι που προσπαθεί να αναπτύξει τη σχέση του στη σημερινή σύγχρονη Ισπανία, εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Γυάλινο κάστρο – The glass castle

Η ερμηνεία του Γούντι Χάρελσον ως Ρεξ Γουόλς είναι αυτή που αποσπά την προσοχή του θεατή και κερδίζει τις εντυπώσεις απέναντι στο θέμα, που είναι οι οδυνηρές αναμνήσεις της Τζάνετ (Μπρι Λάρσον), που την αναγκάζουν να ντρέπεται να μιλήσει για το παρελθόν της. 

Έρχεται τη νύχτα – It comes at night

Ψυχολογικό θρίλερ αγωνίας, πάνω στην ιδέα του θανάτου και στο πως επηρεάζονται οι ανθρώπινες συμπεριφορές από αυτήν. 

Το φιλμ διαθέτει όλα εκείνα τα κλισέ φόβου και τρόμου που χρησιμοποιούνται για να σε κρατήσουν σε αγωνία (κλειστοφοβικά σκοτάδια, μυστηριώδης ήχοι και ξαφνικοί θόρυβοι, εφιαλτικά όνειρα, τα πάντα), αλλά χωρίς περαιτέρω εμβάθυνση. 

Οι πρώην – Les Ex

Κωμωδία για χαβαλέ πάνω στις σχέσεις μερικών ζευγαριών, των οποίων οι ζωές διασταυρώνονται, άλλοτε με ευχάριστο και άλλοτε με δυσάρεστο τρόπο. Ένα ασύνδετο αλλά όμως  και ευκολοχώνευτο κινηματογραφικό ψηφιδωτό, που μπορεί να προκαλέσει κάποια χαμόγελα.

150 mg – La fille de Brest

Η Εμμανουέλ Μπερκό που μας είχε χαρίσει πρόπερσι το δράμα «Με το κεφάλι ψηλά» (La tète haute) από το χώρο της ψυχολογικής υποστήριξης, επανέρχεται αυτή τη φορά με μια ιστορία που βασίστηκε στο βιβλίο «Médiator 150 mg: sous-titre censuré» της Irène Frachon, η οποία τόλμησε να τα βάλει με μια μεγάλη φαρμακοβιομηχανία, ένα φάρμακο της οποίας προκαλούσε θανατηφόρες παρενέργειες σε εκατοντάδες ασθενείς.

Το στέμμα των Ινδιών - Viceroy’s House

Πλούσια και άρτια παραγωγή (έχει χρησιμοποιηθεί το πραγματικό ανάκτορο του αντιβασιλέα, που σήμερα είναι προεδρικό μέγαρο) με θέμα τα γεγονότα που οδήγησαν στη διχοτόμηση της Ινδίας σε δύο κράτη (Ινδία και Πακιστάν) το 1947, μετά την αποχώρηση των Άγγλων από τη χώρα. Ένα γεγονός που κανονικά έπρεπε να χαροποιήσει το διηρημένο λαό της Ινδίας, αλλά κατάφερε, με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, να προκαλέσει φοβερό πόνο σε πολλούς ινδουιστές, μουσουλμάνους και Σιχ.

Η δικιά μας οικογένεια - Belles familles

Μετά από μια μεγάλη απουσία, ο Ζαν Πολ Ραπενό (η τελευταία ταινία του ήταν ο Σιρανό Ντε Μπερζεράκ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ το 1990) επιστρέφει με τη «Δικιά μας οικογένεια» και πρωταγωνιστή τον Ματιέ Αμαλρίκ. 

Μια άνιση ταινία, στην οποία προσπαθεί να επικεντρωθεί στις οικογενειακές σχέσεις μιας μεγαλοαστικής οικογένειας με επιρροή, σε ένα προάστιο των Παρισίων. Αφορμή στέκεται η πώληση του πατρικού πύργου της οικογενείας, μετά το θάνατο του πατέρα, ο οποίος θα πρέπει να ήταν άνθρωπος με πολλές κατακτήσεις στη διάρκεια της ζωής του.

Ο κύκλος – The circle

«Υπάρχει, άραγε, ιδιωτική ζωή στην εποχή των social media;» Να μια ερώτηση για συζήτηση πάνω σε ένα υπαρκτό πρόβλημα και αυτή την ερώτηση θέτει το μυθιστόρημα του Dave Eggers, στο οποίο βασίστηκε η ταινία (ο ίδιος έχει γράψει και το «Ένα ολόγραμμα για το βασιλιά» που είδαμε ταινία πριν λίγα χρόνια).

Βρε καλώς τους! - A bras ouverts

Κωμωδία καταστάσεων πάνω στην ιδέα του τι θα συνέβαινε εάν όλα όσα λέγονται σε ένα τηλεοπτικό debate, θα μπορούσαν να τηρηθούν, να εφαρμοστούν, από αυτούς που τα λένε.

Στο συγκεκριμένο φιλμ, η ιδέα εφαρμόζεται με πρωταγωνιστή έναν «αριστερό» διανοούμενο, που

Spider-Man: Επιστροφή στον τόπο του - Spider-Man: Homecoming

Προεφηβική έως εφηβική περιπέτεια με τους γνωστούς χαρακτήρες της Marvel Comics κατά την οποία τα ηθικοπλαστικά διδάγματα περισσεύουν, ενώ το ξύλο και η δράση πάνε σύννεφο.

Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση του Μάικλ Κίτον ως «κακού» με το όνομα Vulture (όρνεο, αρπακτικό), που αναγκάζει τον Πίτερ Πάρκερ – Spiderman να παίρνει πρωτοβουλίες ενώ δεν του επιτρέπεται.

Η μούμια - The mummy

Θεαματική υπερπαραγωγή, ενός θρυλικού κινηματογραφικού μύθου, με πρωταγωνιστές από τους οποίους περιμέναμε κάτι περισσότερο από όσα ήδη γνωρίζουμε. Μια ταινία που τα έχει όλα και ξεκινάει από τρομοκράτες που καταστρέφουν αρχαία μνημεία στην έρημο (αν σας θυμίζει κάτι αυτό) και τελειώνει με την ατάκα, ότι «μόνον ένα τέρας μπορεί να καταστρέψει ένα άλλο τέρας» (δηλαδή, ό,τι και να γίνει εμείς δεν γλιτώνουμε με τίποτα).

Η χαμένη πόλη του Ζ – The lost city of Z

Άνιση ταινία, βασισμένη σε μυθιστόρημα που στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα. Υπάρχει ο φιλόδοξος εξερευνητής που επιμένει να επαναλαμβάνει τις εξερευνήσεις του, σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει το πατρικό του όνομα, παρά το γεγονός ότι δεν τον πιστεύουν και τον χλευάζουν και παράλληλα, υπάρχει μια αχαρτογράφητη περιοχή του Αμαζονίου, στην οποία οι γραφειοκράτες θέλουν να στείλουν κάποιον για να τη χαρτογραφήσει, επειδή δύο κράτη διαφωνούν ως προς την κυριότητα περιοχών που ανήκουν σε άγριους (ανθρωποφάγους, μάλιστα) ιθαγενείς.

Οι πειρατές της Καραϊβικής: H εκδίκηση του Σαλαζάρ – Pirates of the Caribbean: Dead men tell no tales

Ο Τζόνι Ντεπ επανέρχεται ως τζόβενο Τζακ Σπάροου, για να επαναλάβει όλα όσα έχουμε δει και στις προηγούμενες ταινίες με τους Πειρατές. 

Πληθωρική και θορυβώδης όπως πάντα, φαντασμαγορική ως συνήθως, με πραγματικά εντυπωσιακές σκηνές χάρη στην τεχνολογία, εκ των οποίων η μόνη ευρηματική είναι αυτή του πρώτου μέρους με την κλοπή του αλυσοδεμένου χρηματοκιβωτίου, που το τραβούν με 4 ή 6 άλογα (δεν θυμάμαι) συμπαρασύροντας και ολόκληρο (!) το κτήριο της τράπεζας. 

Βασιλιάς Αρθούρος: Ο θρύλος του σπαθιού – King Arthur: Legend of the sword

Ο κατά Γκάι Ρίτσι θρύλος του βασιλιά Αρθούρου και του Εξκάλιμπερ. Αυτό σημαίνει, περισσότερο videogame και λιγότερος σεβασμός στους θρύλους. Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει και με τον άλλο θρύλο των ιδιωτικών ντετέκτιβ, τον Σέρλοκ Χολμς.

Κατά τον Γκάι Ρίτσι, λοιπόν, ο Αρθούρος συναντά τη μοίρα του, αφού προηγουμένως έχει γαλουχηθεί στους δρόμους και τα σοκάκια ενός βρωμερού και τρισάθλιου Λοντόνιουμ. Ταλαιπωρείται και σκληραγωγείται, ώστε να είναι έτοιμος όταν έρθει η ώρα, να ανασύρει το περίφημο Εξκάλιμπερ, μπροστά στο οποίο το σπαθί του Νταρθ Βέιντερ είναι σουγιαδάκι για τα νύχια. Είπαμε, η ταινία είναι έτοιμη για videogame, εάν δεν υπάρχει ήδη.