Οι ασύλληπτες διακοπές του Λουί Ντε Φινές – Les grandes vacances

Ακριβώς πενήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της (βγήκε στις αίθουσες το 1967, ενώ στη χώρα μας είχε επιβληθεί η δικτατορία της 21ης Απριλίου), αυτή η κωμωδία με το Λουί Ντε Φινές, που είχε καταφέρει να γίνει διάσημος σε μια ηλικία που εδώ θα του σύστηναν να πάει στα ΚΑΠΗ να παίζει τάβλι με συνομήλικούς του, ήρθε για να σκορπίσει χρώμα, ανεμελιά και τρελό γέλιο με τις γκάφες του.

Το μπαρ - El bar

Σε πρώτο επίπεδο, έχουμε ένα θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου με σκληρές (μέχρι και αηδιαστικές κάποια στιγμή) σκηνές και ένα φινάλε πολλών ερμηνειών.

Σε δεύτερο επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη το μότο του σκηνοθέτη «Δεν θα ήθελα το είδος των ταινιών που κάνω να γίνουν trendy. Πάντα μισούσα αυτή την τάση και θα αισθανόμουν αρκετά άβολα εάν δημιουργούσα ένα τέτοιο φιλμ», έχουμε μια σπονδυλωτή ταινία-επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας και κοφτού μοντάζ, η οποία θίγει πολλά και τεράστια θέματα:

Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση - War for the Planet of the Apes

Επικών διαστάσεων περιπέτεια, μπορεί να θεωρηθεί αυτή η τρίτη συνέχεια της τριλογίας, στην οποία προηγήθηκε ένα πείραμα των ανθρώπων πάνω σε πίθηκους που πήγε στραβά και οι πίθηκοι εξεγέρθηκαν (Εξέγερση) και ακολουθήθηκε από την ανάπτυξη του πολιτισμού των πιθήκων (Αυγή). Επική περιπέτεια όχι μόνον από την άποψη των εντυπωσιακών σκηνών, σκηνικών, κοστουμιών, μακιγιάζ, αλλά και από την εξαιρετική μουσική του Μάικλ Τζιακίνο, ο οποίος έχει γράψει μια μεγαλειώδη, επική μουσική που καθοδηγεί τη δράση, αντί να τη συνοδεύει. 

Τα παράπονα στο δήμαρχο – L’ ora legale

Μια σάτιρα όλων των παθογενειών της τοπικής αυτοδιοίκησης, την οποία παρακολουθείς και δεν μπορείς να μη θυμηθείς ότι αυτά συμβαίνουν και στη χώρα μας, στο δήμο και στη γειτονιά μας. 

Όλα τα ελαττώματα του Ιταλού (και του νεοέλληνα) εκλεγόμενου και ψηφοφόρου παρελαύνουν σ’ αυτή την ταινία, η οποία στο πρώτο μέρος φέρνει γέλιο: η εκλογική πελατεία, οι διορισμοί από το παράθυρο, η ευνοιοκρατία, η αδιαφορία, ο φιλοτομαρισμός, οι αργομισθίες, η αδιαφάνεια στους διαγωνισμούς, οι απευθείας αναθέσεις και πάει λέγοντας. 

Όλα όσα αγαπήσαμε – Mal des pierres

Ένας λευκός γάμος μεταξύ μιας κοπέλας που ψάχνει να βρει την αληθινή αγάπη ακόμα και παντρεμένη και ενός άντρα που την αγαπάει χωρίς ανταπόκριση. Πάνω σε αυτόν –αρχικά- τον καμβά ο σκηνοθέτης κτίζει μια ταινία χαρακτήρων και κατορθώνει να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το απροσδόκητο φινάλε.

Ξα μου

«Ξα μου», στο Κρητικό γλωσσάρι σημαίνει κάνω αυτό που πιστεύω, παίρνω την ευθύνη, είναι δικό μου θέμα τι θα κάνω, ή ας το πάνω μου. Με αυτό τον τίτλο, η Κλειώ Φανουράκη ανέλαβε, πήρε πάνω της και γύρισε μια ταινία (την πρώτη της σε μεγάλη διάρκεια), για την επανεκκίνηση, τον επαναπροσδιορισμό του είναι μας, των σκοπών και των στόχων μας και ειδικά αυτή την εποχή, όχι μόνον της οικονομικής κρίσης, αλλά και της κρίσης των αξιών. 

Wonder Woman

Η Πάτι Τζένκινς (των ταινιών «Monster», «The Killing») χτίζει μια περιπέτεια πάνω σε ένα ευφυές σενάριο και στη λογική των κόμικς της DC, με μια ηρωίδα που ξεπηδάει από την Ελληνική μυθολογία και βρίσκεται στην Αγγλία στην εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου: την Αμαζόνα Νταϊάνα, την οποία υποδύεται η Γκαλ Γκαντότ, με σαρκώδη χείλη και μάτια αμυγδαλωτά και πολλά υποσχόμενα στους φίλους, αλλά αινιγματικά ή γεμάτα μίσος για τους εχθρούς. Μπορώ να πω ότι μου θύμισε την Αντζελίνα Τζολί στις πρώτες ταινίες της ως Λάρα Κροφτ.

Ο δαιμονισμένος άγγελος - Angel heart

Βασισμένη στο βιβλίο «Falling Angel» του Γουίλιαμ Χιόρτσμπεργκ, η ταινία διαθέτει μια αποπνικτική ατμόσφαιρα μυστηρίου που σφίγγεται σταδιακά γύρω από έναν υπέροχο Μίκι Ρουρκ, ο οποίος υποδύεται αλληγορικά έναν «άγγελο», που βυθίζεται αργά σε μια κόλαση αποτρόπαιων εγκλημάτων και δεισιδαιμονιών, που κυριαρχούν στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί τον έχει στείλει, ο Λούσιφερ (Lou Shifer στην ταινία) Ρόμπερτ Ντε Νίρο, που κάνει μια σύντομη αλλά καθοριστική εμφάνιση στην ταινία.

Ο τοίχος – The wall

Ο σκηνοθέτης Νταγκ Λάιμαν (που ξεκίνησε την ιστορία με τις ταινίες του Τζέισον Μπορν), μας χαρίζει μια ταινία γεμάτη νεύρο, ένταση και ατελείωτο suspense, που βασίζεται μεν στον πόλεμο, αλλά είναι έντονα αντιπολεμική και κυρίως ψυχολογική, αφού το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από το διάλογο του Άιζακ, ενός καθηλωμένου πίσω από ένα τοίχο αμερικανού στρατιώτη και ενός καλά κρυμμένου ιρακινού ελεύθερου σκοπευτή.

Άφτερλωβ

Με φόντο μια πολυτελή βίλα στα βόρεια προάστια ένα ζευγάρι προσπαθεί να επικοινωνήσει, επιδιδόμενο σε διαλόγους άλλοτε βίαιους και άλλοτε τρυφερούς. Εκείνος, τρελαμένος που εκείνη τον εγκατέλειψε, ύστερα από ένα ραντεβού την κλειδώνει στη βίλα και δεν την αφήνει να φύγει μέχρι να του εξηγήσει γιατί τον άφησε. Εκείνη, παρόλο που δείχνει να είναι πιο κατασταλαγμένη και ώριμη, αδυνατεί να του εκφράσει τι ακριβώς θέλει από τη ζωή. Και οι δύο μοιάζουν να πνίγονται στη φουρτουνιασμένη και αφιλόξενη θάλασσα της ανωριμότητάς τους.

Το δίχτυ – The net

Η ιδεοληψία καταστρέφει. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε επιγραμματικά ότι είναι το μήνυμα της νέας ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ, του οποίου είχα να δω ταινία από το Pieta, που είχε κερδίσει το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας (2012), ενώ και το «Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και πάλι άνοιξη» (2003) με είχε συναρπάσει.

V for Vendetta

Πρωτομαγιά 2017 και το Star παίζει στις 23.00 το V for Vendetta. Ανέσυρα κι εγώ την κριτική που είχα γράψει όταν είχε κυκλοφορήσει η ταινία. Έχει παιχτεί αμέτρητες φορές, αλλά κάποιοι νεώτεροι μπορεί να μην την έχουν δει ακόμα...

Η αμφισβήτηση μιας αυταρχικής και ολοκληρωτικής εξουσίας δεν είναι πρώτη φορά που απεικονίζεται στον κινηματογράφο. Έχει προηγηθεί η ταινία «1984» του Μάικλ Ράντφορντ (1984) από το γνωστό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, μόνο που αυτή τη φορά η αμφισβήτηση έρχεται από ένα μασκοφόρο εκδικητή, τον V του οποίου τα κίνητρα δεν είναι και τόσο φιλολαϊκά, αφού στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει και το κίνητρο της προσωπικής εκδίκησης. Βρίσκει όμως αφορμή την επέτειο που ο Γκάι Φωκς είχε αποπειραθεί να ανατινάξει το βρετανικό κοινοβούλιο με 36 βαρέλια πυρίτιδας και είχε συλληφθεί και εκτελεστεί (5 Νοεμβρίου 1605) και έτσι θέλει να επαναλάβει αυτό στο οποίο ο Φωκς είχε αποτύχει. Να ανατινάξει το Κοινοβούλιο και να είναι πάλι 5 Νοεμβρίου.

Διπλή εκδίκηση – Assignment - Revenger

Πολύ καλό θρίλερ με θέμα την εκδίκηση, βασισμένο σε μια αρκετά τολμηρή ιδέα και ένα ανατρεπτικό σενάριο, σκηνοθετημένο έξυπνα από τον Γουόλτερ Χιλ, ο οποίος στηρίχθηκε σε δύο πολύ καλές ερμηνείες: της Μισέλ Ροντρίγκεζ και της Σιγκούρνι Γουίβερ.
Η Μισέλ Ροντρίγκεζ υποδύεται τον macho επαγγελματία δολοφόνο Φρανκ Κίτσεν, που σκοτώνει τον αδελφό της Δρ Ρέιτσελ Τζέιν, μιας ιδιοφυούς χειρουργού (Σιγκούρνι Γουίβερ) που χειρουργεί παράνομα, η οποία στήνει μια μελετημένη στο χιλιοστό εκδίκηση. Στέλνει τους ανθρώπους της και πιάνουν τον «υπερφίαλο και φαλλοκράτη» Φρανκ Κίτσεν, τον αναισθητοποιεί και του αλλάζει φύλλο, ώστε για όλη του τη ζωή να θυμάται «τη φαλλοκρατική φυλακή» στην οποία ζούσε και «να λυτρωθεί».

Η κυνηγός με τον αετό – The eagle huntress

Μια εξαιρετική ηθογραφική ταινία, γύρω από ένα έθιμο, μια παράδοση γενεών στην τεράστια και αραιοκατοικημένη Μογγολία. Το κυνήγι με αετό, που εθεωρείτο αποκλειστικά αντρικό έθιμο και το «έσπασε» μια 13χρονη κοπέλα, η Άισολπαν, την εκπαίδευση της οποίας και την καθιέρωσή της σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, παρακολουθεί ο φακός του Ότο Μπελ, ενός σκηνοθέτη που την ανακάλυψε τυχαία μέσα από τα social media, όπου οι εικόνες της είχαν γίνει viral.

Όνειρα γλυκά – Fai be sogni

Δεν πέρασε βδομάδα που ασχοληθήκαμε με το «Αίμα από το αίμα μου» του Μάρκο Μπελόκιο, του 77χρονου πλέον σκηνοθέτη, που δημιουργεί ταινίες «για συζήτηση» (καταγγελτικές ή κοινωνικο-πολιτικού σχολιασμού) και να που επανερχόμαστε με το «Όνειρα γλυκά». 

Θα σας θυμίσω εν συντομία το  κινηματογραφικό παρελθόν του Μπελόκιο, επειδή αξίζει τον κόπο: Με τον «Βιασμό στην πρώτη σελίδα» σχολίαζε τον Τύπο και στο «Βία και μοιχεία» είχε στόχο του τον Στρατό. Στο «Καλημέρα, νύχτα» ασχολήθηκε με την απαγωγή από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, ενώ με την «Κρυφή ερωμένη», βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της ερωμένης του Μπενίτο Μουσολίνι. Με την «Ωραία κοιμωμένη» έβαλε ως θέματα την ευθανασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ρόλο της Εκκλησίας και τέλος, με το πρόσφατο «Αίμα από το αίμα μου» καταπιάστηκε με τον καθολικισμό, τη δίψα για εξουσία και την πίστη.

«Afterimage»: Το κύκνειο άσμα του Αντρέι Βάιντα

Το «Afterimage» η τελευταία ταινία του διάσημου Αντρέι Βάιντα, θέτει κρίσιμα ερωτήματα για την ευθύνη μας, στο πλαίσιο μίας ρευστής μεταμοντέρνας πραγματικότητας, πηγαίνοντας πίσω στη μεταπολεμική εποχή της Πολωνίας και επιλέγοντας ως πρωταγωνιστή έναν καλλιτέχνη που η πολιτική κατάσταση της Πολωνίας τον κατέστρεψε. Μια ταινία που στόχος της είναι να μας θυμίσει το μάθημα από τις παλιότερες εμπειρίες μας.    

Πρόκειται για τη συγκλονιστική ιστορία ενός πρωτοποριακού καλλιτέχνη, που στάθηκε μόνος απέναντι στο καθεστώς με κόστος την ίδια του τη ζωή: του Πολωνού Βλάντισλαβ Στρεμίνσκι, θεωρητικού της τέχνης, ζωγράφου, σχεδιαστή των «λειτουργικών» prints, πρωτοπόρου του avant-garde Κονστρουκτιβισμού των δεκαετιών ’20 και ’30, συν-δημιουργού της θεωρίας Unism που εφαρμόστηκε στην ζωγραφική και την αρχιτεκτονική και συγγραφέα του βιβλίου τέχνης «A Theory of Vision».  Ενός καλλιτέχνη, του οποίου τα σημαντικότερα έργα παρουσιάστηκαν από τη Μόσχα στο Παρίσι, αλλά και στην Αμερική και ο οποίος υπήρξε ιδρυτής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Λοτζ, που στεγάζει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές στον κόσμο.

Ares: Κίνδυνος στο Παρίσι – Ares

Μια ιστορία ανταγωνισμού φαρμακευτικών πολυεθνικών που εκμεταλλεύονται απεγνωσμένους ανθρώπους και τους μεταβάλλουν σε πειραματόζωα και μια ομοσπονδία πυγμαχικών αγώνων που στήνει αγώνες ντοπαρισμένων αθλητών, με φόντο το Παρίσι του 2035. Μια δυστοπική Πόλη του Σκότους, στην οποία το σύστημα προσφέρει «άρτον και θεάματα» στους δυστυχισμένους κατοίκους, προκειμένου να τους κρατά «σε καταστολή» και να μην επαναστατούν.

Αίμα από το αίμα μου – Sangue del mio sangue

Ο καθολικισμός, η υποκρισία, η μέσα από τη θρησκεία δίψα για εξουσία, αλλά και η αληθινή πίστη, μαζί με την παγκοσμιοποίηση και τις κοινωνικο-πολιτικές αλλαγές στη σημερινή ιταλική -και όχι μόνο- κοινωνία, είναι μερικά από τα θέματα αυτής της ταινίας του Μπελόκιο, ο οποίος στο παρελθόν μας έχει χαρίσει και άλλες καταγγελτικές ή κοινωνικού σχολιασμού ταινίες. Στον «Βιασμό στην πρώτη σελίδα» σχολίαζε τον Τύπο και στο «Βία και μοιχεία» είχε στόχο του τον Στρατό. Στο «Καλημέρα, νύχτα» ασχολήθηκε με την απαγωγή από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, ενώ με την «Κρυφή ερωμένη», βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της ερωμένης του Μπενίτο Μουσολίνι. Τέλος, με την «Ωραία κοιμωμένη» έβαλε ως θέματα την ευθανασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ρόλο της Εκκλησίας.

Η μυστική γραφή - The secret scripture

Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα Σεμπάστιαν Μπάρυ (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη), γύρω από μια αιωνόβια τρόφιμο μιας υπό μετακόμιση ψυχιατρικής κλινικής και μειλίχια γυναίκα, η οποία έχει ζήσει ένα τραυματικό βίο και προσπαθεί να διαψεύσει τα μυθεύματα που την κράτησαν ισοβίως έγκλειστη. Στην αφήγηση της λαίδης Ρόουζ εμπλέκεται περίτεχνα και ο δόκτωρ Γκριν, για χρόνια θεράπων ιατρός της, ο οποίος βυθίζεται εμμονικά στο παρελθόν της υπερήλικης ασθενούς του, για την οποία νιώθει μια ιδιαίτερη έλξη.  

Η καλύτερη στιγμή τους - Their finest

Μια ταινία για τη γυναικεία συμμετοχή στον B’ παγκόσμιο πόλεμο, που είναι κατ’ εξοχήν αντρική υπόθεση, καταλήγει σε μια επιτυχημένη ταινία για τον κινηματογράφο και τη συλλογικότητα. Διότι ο κινηματογράφος είναι μια συλλογική τέχνη, που απαιτεί ομαδικό πνεύμα και συντροφικότητα, όπως και ο πόλεμος άλλωστε.