Και μαζί και χώρια - Sous le meme toit

Με δύο παιδιά ωριμότερα από αυτούς, εκ των οποίων η κόρη καθησυχάζει το διευθυντή του σχολείου τους «μην ανησυχείτε, θα ρυθμίσουμε εμείς το θέμα των γονιών μας» και ο γιός εξομολογείται ότι παριστάνει τον βλάκα σκόπιμα για να παίρνει μικρούς βαθμούς, ώστε να καθυστερήσει να βγει στον τρελό κόσμο που ζούμε και να μπει στην παραγωγική διαδικασία («και μη νομίζεις ότι αυτό είναι εύκολο», διαβεβαιώνει την αδελφή του), οι γονείς κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ξανασμίξουν, αλλά και πάλι οι οικονομικοί παράγοντες δεν το επιτρέπουν («άτιμη κρίση, άτιμη κοινωνία»). 

Λαίδη Σούζαν: Έρωτες και φιλίες - Love and Friendship

Βασισμένη στο διήγημα «Λαίδη Σούζαν» της Τζέιν Όστιν, αυτή η κωμωδία – εποχής, βγάζει χιούμορ το οποίο εξαντλείται στις επιτηδευμένες συζητήσεις και τα καυστικά, πικρόχολα και ρατσιστικά σχόλια που ήταν πολύ της μόδας στη δεκαετία του 1790, που διαδραματίζεται η υπόθεση.

Οι ασύλληπτες διακοπές του Λουί Ντε Φινές – Les grandes vacances

Ακριβώς πενήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της (βγήκε στις αίθουσες το 1967, ενώ στη χώρα μας είχε επιβληθεί η δικτατορία της 21ης Απριλίου), αυτή η κωμωδία με το Λουί Ντε Φινές, που είχε καταφέρει να γίνει διάσημος σε μια ηλικία που εδώ θα του σύστηναν να πάει στα ΚΑΠΗ να παίζει τάβλι με συνομήλικούς του, ήρθε για να σκορπίσει χρώμα, ανεμελιά και τρελό γέλιο με τις γκάφες του.

Accattone

Καταξιωμένος ποιητής και μυθιστοριογράφος ήδη από τη δεκαετία του ’50, και κατόπιν συνεργάτης σε σενάρια αρκετών ταινιών, ο Παζολίνι το 1961 κάνει στην Ιταλία την πρώτη ολοκληρωμένη κινηματογραφική του κατάθεση, εκπλήσσοντας κυρίως όσους τον εκτιμούσαν ως συγγραφέα. 

Η πτώση

Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ρούφηξα στην κυριολεξία την «Πτώση» του Μάικλ Κόνελι (εκδ. Bell - 2014). Θέλεις επειδή κάποτε έζησα για ένα μεγάλο διάστημα στο Λος Άντζελες (West Covina, παρακαλώ), θέλεις επειδή ο Κόνελι, έχει το χάρισμα να σε «στέλνει», εγώ το Σαββατοκύριακό μου βρέθηκα στο Λ.Α. Πάει και τελείωσε. 

Ακολούθησα τα βήματα του Χάρι Μπος, ο οποίος είχε κάνει αίτηση νε τύχει του ευεργετήματος DROP (να παραμείνει δηλαδή λίγο παραπάνω στην υπηρεσία του και να πάρει σύνταξη αργότερα) και η αίτησή του όχι μόνον έγινε δεκτή, αλλά του ανάθεσαν και δύο υποθέσεις. Μια του παρελθόντος που δεν είχε κλείσει και μια πρόσφατη, στην οποία εμπλέκονται και παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως θα λέγαμε εμείς εδώ. Έτσι, ο Μπος από εκεί που ήθελε να παραμείνει στο Σώμα για να μη «ξεχάσει τη δουλειά», βρέθηκε να παραμένει και να έχει ταυτόχρονα δύο υποθέσεις. 

Οι χαρακτήρες του EL BAR

Τακτικοί θαμώνες, περαστικοί για ένα καφέ, ή φόρτιση τηλεφώνου, η ιδιοκτήτρια, ένας αστυνομικός, ο τρελάρας περιθωριακός της γειτονιάς και κάποιοι ακόμα. Οκτώ διαφορετικοί χαρακτήρες εγκλωβισμένοι σε ένα μπαρ στο κέντρο της Μαδρίτης, εξαιτίας δύο εν ψυχρώ εκτελέσεων έξω από αυτό. Όλοι θα προτιμήσουν, να μείνουν μέσα και να «βράσουν στο ζουμί τους», αντί να προσπαθήσουν να βγουν και να μάθουν τι ακριβώς συνέβη «εκεί έξω».

Σκηνοθέτης τους, ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια που μας κλείνει -τρομοκρατικά- το μάτι.

Το μπαρ - El bar

Σε πρώτο επίπεδο, έχουμε ένα θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου με σκληρές (μέχρι και αηδιαστικές κάποια στιγμή) σκηνές και ένα φινάλε πολλών ερμηνειών.

Σε δεύτερο επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη το μότο του σκηνοθέτη «Δεν θα ήθελα το είδος των ταινιών που κάνω να γίνουν trendy. Πάντα μισούσα αυτή την τάση και θα αισθανόμουν αρκετά άβολα εάν δημιουργούσα ένα τέτοιο φιλμ», έχουμε μια σπονδυλωτή ταινία-επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας και κοφτού μοντάζ, η οποία θίγει πολλά και τεράστια θέματα: