Η ταινία παρουσιάζεται σαν ένα σύγχρονο ψυχογράφημα, σαν το δράμα
μια μοναχικής κοπέλας στη σύγχρονη μεγαλούπολη, που βρίσκει νόημα στη
ζωή με την ύπαρξη του σκύλου της και όταν αυτός «πεθαίνει», τότε αυτή
προσπαθεί να βρει καταφύγιο στους γείτονες, οι οποίοι όμως δεν τη
θέλουν, εκτός ίσως από τα παιδιά τους, που διασκέδαζαν με το σκύλο και
στη συνέχεια αποδέχονται την ιδιοκτήτρια με τις γνωστές απορίες που την
πονάνε («Γιατί ζει μόνη της μαμά;», «Γιατί δεν έχει φίλο;», κλπ, κλπ).
Για να γίνει όμως ένα δράμα χαρακτήρων, θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε
καλές ερμηνείες
(ας μη ξεχνάμε ότι η «Θλιμμένη Τζασμίν» του Γούντι Άλεν θα μπορούσε να μην είναι καλή αν δεν είχε ως πρωταγωνίστρια την Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά τι συγκρίσεις κάνω τώρα;). Επίσης, πρέπει να υπάρχει και το σωστό μοντάζ, με τους σωστούς χρόνους πάνω σε πρόσωπα, χώρους και αντικείμενα. Πέραν του γεγονότος ότι συνεχίζω να έχω πρόβλημα και με την ηχοληψία των ελληνικών ταινιών (το έχω ξαναγράψει και μου φαίνεται ότι τελικά θα επισκεφτώ ωτορινολαρυγγολόγο, μήπως και φταίω εγώ).
(ας μη ξεχνάμε ότι η «Θλιμμένη Τζασμίν» του Γούντι Άλεν θα μπορούσε να μην είναι καλή αν δεν είχε ως πρωταγωνίστρια την Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά τι συγκρίσεις κάνω τώρα;). Επίσης, πρέπει να υπάρχει και το σωστό μοντάζ, με τους σωστούς χρόνους πάνω σε πρόσωπα, χώρους και αντικείμενα. Πέραν του γεγονότος ότι συνεχίζω να έχω πρόβλημα και με την ηχοληψία των ελληνικών ταινιών (το έχω ξαναγράψει και μου φαίνεται ότι τελικά θα επισκεφτώ ωτορινολαρυγγολόγο, μήπως και φταίω εγώ).
Τέλος πάντων. Η ταινία που με το αισιόδοξο τέλος της και τους
αγγλικούς υποτίτλους είναι έτοιμη απ’ ότι κατάλαβα, για φεστιβάλ του
εξωτερικού, καλά κάνει και θέλει να δοκιμάσει εκεί έξω την τύχη της.
Εκεί έξω, το 2009 (στις Κάνες) βραβεύτηκε ο «Κυνόδοντας» με το βραβείο καλύτερης ταινίας του τμήματος «Ένα κάποιο βλέμμα» και στη συνέχεια το 2011, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Εκεί έξω δε προσφάτως, το περιοδικό «The Hollywood Reporter» εκθείασε την ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού», με αφορμή την υποβολή από την επίσημη Ελλάδα της ταινίας, για συμμετοχή στα Όσκαρ.Ίσως, ύστερα, φορτωμένη με ευνοϊκά σχόλια, να επιστρέψει και να αρέσει και στους «δύσκολους» θεατές. Άσε που μπορεί κάποια κυριακάτικη εφημερίδα να την προσφέρει ως «δώρο» στους αναγνώστες της, για να την απολαύσει και το ευρύ κοινό.
Εκεί έξω, το 2009 (στις Κάνες) βραβεύτηκε ο «Κυνόδοντας» με το βραβείο καλύτερης ταινίας του τμήματος «Ένα κάποιο βλέμμα» και στη συνέχεια το 2011, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Εκεί έξω δε προσφάτως, το περιοδικό «The Hollywood Reporter» εκθείασε την ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού», με αφορμή την υποβολή από την επίσημη Ελλάδα της ταινίας, για συμμετοχή στα Όσκαρ.Ίσως, ύστερα, φορτωμένη με ευνοϊκά σχόλια, να επιστρέψει και να αρέσει και στους «δύσκολους» θεατές. Άσε που μπορεί κάποια κυριακάτικη εφημερίδα να την προσφέρει ως «δώρο» στους αναγνώστες της, για να την απολαύσει και το ευρύ κοινό.
Υπόθεση: Η Άννα ζει με τον σκύλο της τον Μανού σε ένα μικρό διαμέρισμα.
Πιστεύει ότι θα ζήσουν μαζί για πάντα. Όταν ο Μανού πεθαίνει, η Άννα
ζητά να τον θάψει στον κήπο του σπιτιού της απέναντι οικογένειας. Το
πρόσχαρο σπίτι γίνεται το καταφύγιό της. Ερωτεύεται την άλλη γυναίκα, τα
παιδιά, και την ζωή που ζούνε. Η οικογένεια όμως δεν έχει ανάγκη την
αγάπη της Άννας. Η Άννα, που ξέρει καλά τι σημαίνει να είσαι πιστός, δεν
το βάζει κάτω. Όπως, ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που χωρίζει το
καλοκαίρι από τον χειμώνα, έτσι και ο «Σεπτέμβρης» της Άννας, είναι μια
ιστορία για τα ψυχικά σύνορα, το πως δοκιμάζονται οι αντοχές της αγάπης,
της πίστης, αλλά και της διαφορετικότητας. Ο Σεπτέμβρης είναι το
σύνορο, μια αχνή παρένθεση ανάμεσα στο καλοκαίρι και τον χειμώνα.
Σκηνοθεσία: Πέννυ Παναγιωτοπούλου
Με τους: Κόρα Καρβούνη, Μαρία Σκουλά, Νίκο Διαμαντή, Χρήστο Στέργιογλου
Με τους: Κόρα Καρβούνη, Μαρία Σκουλά, Νίκο Διαμαντή, Χρήστο Στέργιογλου
Προβάλλεται από 3/10/2013
(Δημοσιεύτηκε στο myFilm)
