Οι πόλεμοι στους οποίους έχουν αναμιχθεί το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα και τις αρχές του 21ου αιώνα οι ΗΠΑ δεν αφήνουν τις κινηματογραφικές συνειδήσεις να ησυχάσουν. Έχουμε τρελαθεί να βλέπουμε ταινίες με χαρακτήρες που επιστρέφουν από πολεμικά μέτωπα
(και ποιες να απαριθμήσουμε) και έχουν ψυχολογικά προβλήματα, είναι γενικώς διαταραγμένοι και ανήκουν είτε στην «καλή» πλευρά είτε στην «κακή» με την έννοια ότι είτε βλάπτουν μόνο τους εαυτούς τους είτε βλάπτουν τους άλλους με παραβατικές συμπεριφορές εξαιτίας του χαρακτήρα που διαμόρφωσαν στον πόλεμο.
Ο Ρίτσαρντ Λινκλάιτερ («Πριν το ξημέρωμα», «Πριν το ηλιοβασίλεμα», «Πριν τα μεσάνυχτα» καθώς και «Μεγαλώνοντας»), στην «τελευταία σημαία» καταπιάνεται με τρία είδη «πειραγμένων» χαρακτήρων, το «γιατρό» (Στιβ Καρέλ) που εκτός από το γεγονός ότι ήταν πρώην πεζοναύτης, εκπροσωπεί και όλους εκείνους τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στις πολεμικές συρράξεις, τον «τυχοδιωκτικό τύπο» και αλκοολικό (Μπράιαν Κράνστον), που αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που δεν καταφέρνουν να ενσωματωθούν στην κοινωνία μετά την επιστροφή τους από το μέτωπο και τον «ιερέα» (Λόρενς Φίσμπερν) που εκπροσωπεί εκείνους που κατάφεραν να ενταχθούν στην κοινωνία και να προσπαθούν να ξεχάσουν όσα έζησαν στον πόλεμο.
Οι τρεις τους, διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά πρώην συμπολεμιστές στους πεζοναύτες, ο καθένας για το δικό του λόγο, θα συναντηθούν και με αφορμή τη κηδεία του «ήρωα» γιου του γιατρού, που έχει χαθεί κι αυτός «για την πατρίδα» θα αναγκαστούν να συνταξιδέψουν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους θα σχολιάσουν και θα διαχειριστούν όσα μπορείς να φανταστείς: την απώλεια, τη συγκίνηση, τις αναμνήσεις, το στρατό, την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την κοινωνία, τις σχέσεις, το ρόλο της εξουσίας στη ζωή μας και φυσικά το τρίπτυχο των εννοιών «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».
Ο Λινκλάιτερ, με λίγο βραδύτερο ρυθμό προς το δεύτερο μέρος, έχει κάνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία-οδοιπορικό, με απόλυτους χαρακτήρες, ερμηνευμένους στιβαρά και από τους τρεις πρωταγωνιστές και φυσικά με ένα προβλεπόμενο φινάλε που στηρίζεται στο τρίπτυχο που σχολιάζεται σε όλη τη διάρκεια του φιλμ. (Κριτική μου στο myfilm.gr)
INFO
Προβάλλεται από 17/5/18
Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Παίζουν: Μπράιαν Κράνστον, Λόρενς Φίσμπερν, Στιβ Καρέλ, Τζ. Κουίντον Τζόνσον, Ντίνα Ριντ Φόστερ, Γκρέιαμ Γουλφ, Τζεφ Μόναχαν
Σύνοψη: Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ («Πριν το ξημέρωμα», «Πριν το ηλιοβασίλεμα», «Πριν τα μεσάνυχτα» καθώς και «Μεγαλώνοντας»), καταπιάνεται με τρία είδη «τραυματισμένων ψυχικά» χαρακτήρων, το «γιατρό», που εκτός από το γεγονός ότι ήταν πρώην πεζοναύτης, εκπροσωπεί και όλους εκείνους τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στις πολεμικές συρράξεις, τον «τυχοδιωκτικό τύπο» και αλκοολικό, που αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που δεν καταφέρνουν να ενσωματωθούν στην κοινωνία μετά την επιστροφή τους από το μέτωπο και τον «ιερέα», που εκπροσωπεί εκείνους που κατάφεραν να ενταχθούν στην κοινωνία και να προσπαθούν να ξεχάσουν όσα έζησαν στον πόλεμο.
Διανομή: Seven Films
