Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο - Soleil rouge - Red sun

Γυρισμένο από τον Τέρενς Γιάνγκ, τον σκηνοθέτη των πρώτων ταινιών Τζέιμς Μποντ αυτό το φιλμ ίσως και να μην είχε ακουστεί στο χώρο των γουέστερν εάν δεν είχε στο καστ τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά ονόματα της δεκαετίας ’70 και μάλιστα όχι από την ίδια χώρα. Αλλά, αξίζει να βλέπει κάποιος τον Ιάπωνα Τοσίρο Μιφούνε να υποδύεται έναν σαμουράι-σωματοφύλακα και να παίζει μαζί με τον γοητευτικό Γάλλο Αλέν Ντελόν και τον σκληρό Αμερικανό Τσαρλς Μπρόνσον, που υποδύονται ληστές τρένων στην Άγρια Δύση. Αξίζει δε ακόμα περισσότερο η ανάμιξη σ’ αυτή την ιστορία δύο εκρηκτικών γυναικών: της Ούρσουλα Άντρες (η ενώπιον του 007 αναδυόμενη από τα κύματα με λευκό μπικίνι στο νησί του Δόκτορος Νο) και της αντισυμβατικής Γαλλίδας Καπυσίν.

Νέες ταινίες από 15/8/2019

Παρουσίαση όλων των νέων (αλλά και ψηφιακά επεξεργασμένων "επαναλήψεων") ταινιών που προβάλλονται από σήμερα στους κινηματογράφους

Death wish

Ριμέικ της πρώτης ταινίας, που είχε προβληθεί το 1974 στη χώρα μας με τίτλο «Ο εκτελεστής της νύχτας» σε σκηνοθεσία Μάικλ Γουίνερ και πρωταγωνιστή τον πολύ σκληρό -εμφανισιακά- Τσαρλς Μπρόνσον και λέω «της πρώτης», διότι ακολούθησαν άλλες τέσσερις με τον ίδιο ήρωα, τον Πολ Κέρσεϊ, που σε εκείνη την εκδοχή ήταν αρχιτέκτονας, ενώ ο Μπρους Γουίλις που τον υποδύεται σήμερα είναι χειρουργός.

Όλες οι νέες ταινίες από 6/6/2019

Παρουσίαση όλων των νέων ταινιών που προβάλλονται από σήμερα στους κινηματογράφους

Έφυγε ο δημιουργός του «Εκδικητή της νύχτας»

Χθες, έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης Μάικλ Γουίνερ, και για όσους δεν τον θυμούνται, ο δημιουργός της γνωστής τριλογίας «Ο εκδικητής της νύχτας» με τον Τσαρλς Μπόνσον. 

Ο Μάικλ Γουίνερ είχε γεννηθεί τον Οκτώβριο του 1935 στο Λονδίνο και είχε σπουδάσει νομικά και οιονομικά. Από τα 16 του ξεκίνησε την κριτική κινηματογράφου και αργότερα άρχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία στην τηλεόραση του  BBC για να φτάσει στην κορύφωση σκηνοθετώντας ταινίες με τον Όλιβερ Ριντ, όπως «Αμαρτωλό Σαββατοκύριακο», «Πως ληστέψαμε τον Πύργο του Λονδίνου», ο «Λοχίας Μπρουκς» και «Ποτέ δεν θα ξεχάσω το όνομά του». 

Εκεί όμως που έγινε ιδιαίτερα γνωστός ήταν όταν σκηνοθέτησε τον Τσαρλς Μπρόνσον σε τρεις ταινίες να υποδύεται έναν αρχιτέκτονα, τον Πολ Κράσνι, που αποφασίζει να  πάρει τον νόμο στα χέρια του για να εκδικηθεί την εν ψυχρώ δολοφονία της γυναίκας του και τον βιασμό της κόρης του από κακοποιούς της Νέας Υόρκης.  

Βέβαια, στην προσπάθειά του αυτή, ο Κράσνι ποτέ δεν βρίσκει τους πραγματικούς ενόχους, αλλά εκτελώντας συνεχώς περιθωριακά και εγκληματικά στοιχεία μετατρέπεται σε θρύλο. 

(Φωτογραφίες από το Google-Εικόνες)

7 μέρες στο Έντεμπε – 7 days in Entebbe

Μιλάμε για την πραγματική επιχείρηση στο αεροδρόμιο της Ουγκάντα το καλοκαίρι του 1976, της οποίας ο αντικειμενικός σκοπός ήταν η απελευθέρωση 248 ομήρων επιβατών της Air France, που εκτελούσε την πτήση Τελ Αβίβ - Παρίσι, με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα.

Κάποτε Στη Δύση (1968 – Once Upon A Time In The West)

Γιατί στις 100: Είναι η πρώτη ταινία του Λεόνε μετά την τριλογία των «Δολαρίων» και πρέπει να ομολογήσουμε ότι η πλοκή της έχει παρθεί από το φιλμ Johnny Guitar. Θεαματική, με το νωχελικό ρυθμό που καθιέρωσε ο Λεόνε. Διαθέτει εξαιρετική φωτογραφία του γυμνού δυτικού τοπίου, άψογες ερμηνείες, αγωνία, χιούμορ και έξοχη μουσική του Ένιο Μορικόνε. Στα υπέρ του έργου είναι το σενάριο που συνυπογράφουν (λίγη προσοχή παρακαλώ) ο Σέρτζιο Λεόνε, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και ο Ντάριο Αρτζέντο των ταινιών φρίκης. Αρκετά ενδιαφέρον είναι και ο ρόλος του «κακού», που υποδύεται με μοναδική επιτυχία ο Χένρι Φόντα. Θεωρήθηκε ο καλύτερος «κακός» σε γουέστερν.
Υπόθεση: Μια ιδιοκτήτρια μεγάλων εκτάσεων γης, που περιμένει με αγωνία να περάσει η γραμμή του τρένου μέσα από τις ιδιοκτησίες της, γνωρίζεται με έναν ενδιαφέροντα μοναχικό τύπο, χωρίς να υποψιάζεται ότι πρόκειται για πληρωμένο φονιά που έχει πάει εκεί για να την σκοτώσει, ώστε η εταιρία να περάσει το έργο ανεμπόδιστα.
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Λεόνε
Πρωταγωνιστούν: Κλαούντια Καρντινάλε, Χένρι Φόντα, Τζέισον Ρόμπαρτς, Τσαρλς Μπρόνσον, Γκαμπριέλε Φερτσέτι, Κίναν Γουίν

Αφιέρωμα στα γουέστερν

Μια επιλογή από τα αγαπημένα μου γουέστερν για τις καλοκαιρινές νύχτες. Αγαπημένα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και τα καλύτερα, αλλά είναι αυτά που μου αρέσουν και τα έχω δει πάνω από μια φορά. Μερικά, ίσως και πάνω από δύο φορές. 

Για μια χούφτα γουέστερν

Το καλοκαίρι, για μένα που έζησα την παιδική μου ηλικία μέσα σε θερινό κινηματογράφο, ήταν πάντα συνδυασμένο με ταινίες και ειδικά με θεαματικές περιπέτειες, τις οποίες με κάποιους φίλους τις χρησιμοποιούσαμε ως έμπνευση για τα παιχνίδια μας. Οι ταινίες με μονομάχους, με Ρωμαίους και αρχαίους Έλληνες, με μυθικούς ήρωες και τέρατα, μας ωθούσαν σε παιχνίδια με σπαθιά και με κοντάρια. Κοντάρια σκούπας, τα οποία άλλοτε τα καβαλούσαμε σαν άλογα και καλπάζαμε και άλλοτε σαν σπαθιά και μονομαχούσαμε. 

Αυτά που μας τρέλαιναν όμως, ήσαν τα καουμπόικα έργα, όπως αποκαλούσαμε εκείνη την εποχή τα γουέστερν. Ύστερα, λοιπόν, από κάθε καουμπόικη ταινία, μαζευόμαστε οι φίλοι και παίζαμε καουμπόηδες και ινδιάνους, μιμούμενοι μάλιστα τους ήχους από το ποδοβολητό των αλόγων, των πυροβολισμών, των κραυγών των ινδιάνων, μέχρι τη μουσική των ταινιών. Το παροιμιώδες γκα-γκαν, γκα-γκααν. 

Μεγάλη ιστορία. Μέχρι που ανακάλυψε την αδυναμία μας (όλων ημών των παιδιών, πλέον) γνωστή εταιρία απορρυπαντικού και μας πλάκωσε στη ραδιοφωνική διαφήμιση: "Τώρα, καουμπόις και ινδιάνοι στα σακουλάκια του κλιν" και μας έκανε το παιχνίδι... επιτραπέζιο. Αν είναι δυνατόν. 

Πού θέλω να καταλήξω; Ότι αυτές τις μέρες, σκάλισα τη συλλογή μου των βίντεο και βρήκα μερικές ταινίες γουέστερν που θα ήθελα να ξαναδώ στη δροσιά του σπιτιού. Με την ευκαιρία δε, δημιούργησα και ένα top-20 των ταινιών (με χρονολογική σειρά), μήπως και σας παρασύρω. Φυσικά υπάρχουν και άλλες εξίσου καλές ταινίες, αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος.